Թեգ - Հայ գրող
2013-02-17 00:00:00
Վահան Տերյան «Սիրտըս ցավում է»
Սիրտըս ցավում է անցած գնացած Օրերիս համար. — Մեկը շշուկով պատմում է կամաց Մեկը իմ հոգին տանջում է համառ։ Այդ հուշերի մեջ կա մի քաղցր ցավ. Մի թովիչ երազ. — Մեկը իմ սիրտը փշրելով անցավ Ու հե
2013-02-17 00:00:00
Վահան Տերյան «Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր»
Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր, Գիշերվա պես խորհրդավոր. Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ, Որպես թովիչ իրիկնամուտ։ Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում, Որպես գարնան մթնշաղում։ Քո աչքերում կա մ
2013-02-17 00:00:00
ԱՆԾԱՆՈԹ ԱՂՋԿԱՆ Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում. Մութը տնից տուն էր մտնում. Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ, Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ։ Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ. Դու մոտեցար մ
2013-02-17 00:00:00
Աշուն է, անձրև… Ստվերներն անձև Դողում են դանդաղ… Պաղ, միապաղաղ Անձրև՜ ու անձրև … Սիրտըս տանջում Է ինչ-որ անուրախ Անհանգստություն… Սպասիր, լսիր, ես չեմ կամենում Անցած լույսե
2013-02-17 00:00:00
Վահան Տերյան «Հրաժեշտի խոսքերից»
Ո՛չ տրտունջ, ո՛չ մրմունջ սգավոր, Հեռացի՛ր, մոռացի՛ր ինձ հավետ. Իմ ուղին միշտ մթին, մենավոր, Կըգնամ իմ դժկամ ցավի հետ։ Իմ ճամփան՝ անվախճան մի գիշեր, Ինձ շոյող ոչ մի շող չի ժպտա.— Հեռացի՛ր, մոռացի
2013-02-17 00:00:00
Եղիշե Չարենց «Դու իմ գարնան առավոտ»
Դու իմ գարնան առավոտ- ինչպե՞ս կանչեմ քեզ հիմա. Դու հարազա՜տ, սրտիս մոտ - ինչպե՞ս կանչեմ քեզ հիմա: Եվ դու, ոսկի իմ ամառ, հրանման, հրավառ, Ամռան կեսօր դու իմ տոթ - ինչպե՞ս կանչեմ քեզ հիմա: Եվ դու, ոսկի
2013-02-17 00:00:00
Եղիշե Չարենց «Մորս համար գազել»
ՄՈՐՍ ՀԱՄԱՐ ԳԱԶԵԼ Հիշում եմ դեմքը քո ծեր, մայր իմ անուշ ու անգին, Լույս խորշոմներ ու գծեր, մայր իմ անուշ ու անգին: Ահա նստած ես տան դեմ, ու կանաչած թթենին Դեմքիդ ստվեր է գցել, մայր իմ
2013-02-17 00:00:00
Որպես լքված թավջութակի ձգված մի լար` Դողում է սիրտս կարոտով մի ահարկու. Կարոտներիս գագաթն է այն` վերջի՜ն քնար.– Մի պիրկ պարան ու երկնուղեշ փայտեր երկու։ Որպես բախտիս մութ քամահրանքը, կամ որ
2013-02-17 00:00:00
Եղիշե Չարենց «Փողոցային պճրուհի»
«ՓՈՂՈՑԱՅԻՆ ՊՃՐՈՒՀԻՆ» ՇԱՄԻՐԱՄ Նորից անմար կարոտով գգվանքների ու հրի՝ Դու եկել ես տեսնելու քաղաքները Նաիրի: Անհրապույր ու կանաչ քո աչքերը մեռելի Ցանկությունով հրահրված՝ անհագ վառվել են էլի:
2013-02-17 00:00:00
Եղիշե Չարենց «Ես իմ անուշ Հայաստանի»
Ես իմ անուշ Հայաստանի Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բարն եմ սիրում, Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում, Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման, Ու նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն
