Թեգ - Հայ գրող
2013-03-05 00:00:00
Դո՛ւ՝ երկու տա՜ռ, Դո՛ւ՝ հասարա՜կ մի դերանուն, Եվ ընդամենն այդ քո երկո՛ւ հատիկ տառով Այս բովանդակ աշխարհին ես ինձ տեր անում… Դո՛ւ՝ երկու տա՜ռ, Ու ես գարնան հողի նման Քո կենսատու ջերմությանն եմ ը
2013-03-01 00:00:00
Գարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել, Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին. — Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել, Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։ Այնպե՛ս գգվող է երեկոն անափ, Ծաղիկներն այնպես նազով են փակվում. &
2013-03-01 00:00:00
Վահան Տերյան «Մոռանա՜լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ»
* * * Մոռանա՜լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ, Ամենին մոռանալ. Չսիրել, չխորհել, չափս՛ոսալ — Հեռանա՜լ... Այս տանջող, այս ճնշող ցավի մեջ, Գիշերում այս անշող Արդյոք կա՞ իրիկվա մոռացման, Մոռացման ոսկե շող... Մի
2013-03-01 00:00:00
Վահան Տերյան «Դու դեռ չես մեռել իմ հիվանդ սրտում»
* * * Դու դեռ չես մեռել իմ հիվանդ սրտում, Դու դեռ ապրում ես երազի նման. — Բայց չէ՞ որ միշտ էլ երազ էր միայն Պայծառ պատկերըդ այս անապատում... Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել Ես ամենուրեք քե՛զ
2013-03-01 00:00:00
Վահան Տերյան «Խաղաղ գիշերով դու կգաս ինձ մոտ»
* * * Խաղաղ գիշերով դու կգաս ինձ մոտ, Քնքուշ ձեռներդ ես կհամբուրեմ, Կցրեմ կյանքի հուշերը ցավոտ Ու հեքիաթային լույսեր կվառեմ... Երկար մազերդ կարձակես ազատ, Հիվանդ գլուխդ կդնես կրծքիս Կլինես քնքո՜
2013-03-01 00:00:00
Մեռնում է օրը։ Իջավ թափանցիկ Մութի մանվածը դաշտերի վրա. Խաղաղ-անչար է, պայծառ գեղեցիկ, Անտրտունջ նինջը մահացող օրվա... Պարզ ջրի վրա եղեգը հանդարտ Անդողդոջ կանգնած էլ չի շշնջում, Լռին խոկում են երկինք,
2013-02-27 00:00:00
Վարդգես Պետրոսյան «Կրակե շապիկ»
► Ասում են, թե մարդն իր կյանքի առաջին քառասունն տարում անում է ամեն բան, որ կրճատի սեփական կյանքը, քառասունից հետո փորձում է անել ամեն բան, որ այդ կյանքը երկարաձգի... ► Ջերմությունը պատասխան
2013-02-26 00:00:00
Այսօր դու քաղցր ես նայում, առավո'տ, Եվ դյութական է համբույրը քո զով, Եվ լայն է բացված հեռուն արևոտ, Ու գինով եմ ես մի նոր երազով... Ելնել ճանապարհ, խնդուն հեռանալ, Զվարթ և թեթև թափառել ազատ, Եվ ո՛
2013-02-26 00:00:00
Ցրտահա՜ր, հողմավա՚ր. Դողացին մեղմաբար Տերևները դե ղին, Պատեցին իմ ուղին... Ճաճանչները թոշնան... Կանաչներիս աշնան — Իմ խոհերը մոլար՝ Ցրտահա՜ր, հողմավա՜ր... Կրակներըս անցան, Ցուրտ ու մեգ է միայն.
2013-02-26 00:00:00
Իմ մեռած հարսնացուն ամեն օր, Երբ խաղաղ երեկոն է փռվում, Հայտնվում է անհայտ, հեռավոր Իր երկրից ու կրծքիս է փարվում։ Մեռնելիս նա ասաց՝ ես կըգամ, Մեկնելիս նա թողեց մի ավանդ. Ու գալիս է որպես ուրվական, Փա
