Գյուստավ Ֆլոբեր «Տիկին Բովարի»

► Համարձակ մարդը միշտ էլ հաջողություն է ունենում:

► Մեղրամիսի քաղցրությունը ճաշակելու համար անկասկած պետք էր գնալ հնչուն անուններ ունեցող այն երկրները, որտեղ հարսանիքին հաջորդող օրերն այնքան քաղցր մեղկություն ունեն․․․Երկրի որոշ վայրեր երջանկություն են առաջ բերում՝ նման այն բույսին, որ հատուկ է այդ հողին ու վատ է աճում մնացած բոլոր հողերում․․․

► Տղամարդը պարտավոր է ամեն բան իմանալ, զանազան ասպարեզում գերազանցել ու մղել կնոջը դեպի կրքի հզորությունը, կյանքի նրբություններն ու բոլոր խորհրդավորությունները:

► Այնքան հաճելի է կյանքի հիսթափություններից հետո կարողանալ երևակայությամբ պատահել ազնիվ նկարագիրների, մաքուր սիրո և երջանկության պատկերների:

► Սերը հանկարծակի պետք է գա, մեծ որոտումներով ու փայլատակումներով, նման երկնային ամպրոպին, որ ընկնում է կյանքի վրա, տակնուվրա անում այն, պոկում մարդկանց կամքը տերևների նման ու սնունդ տանում ամբողջ սիրտը:

► Տղամարդը համենայնդեպս ազատ է, նա կարող է անցնել կրքեր ու երկրներ, խոչընդոտներ հաղթահարել և ամենահեռավոր երջանկություններից ճաշակել։ Բայց կինը շարունակ արգելքների է դեմ առնում։ Անգործունյա և միաժամանակ դյուրաթեք՝ կնոջ առջև կանգնած է մարմնական թուլությունը և օրենքից ունեցած կախվածությունը։ Նրա կամքը՝ նման միայն մի թելով կանացի գլխարկին կապված քողին՝ տատանվում է յուրաքանչյուր քամուց․ միշտ էլ որևէ ցանկություն նրան տանում է, բայց մի որևէ պատշաճություն էլ նրան զսպում է:

► Հոգնել էր անհետևանք սիրելուց, իսկ դրանից հետո նա սկսել էր զգալ այն ճնշումը, որ առաջանում է միօրինակ կյանքի կրկնողությունից, երբ որևէ հետաքրքրություն չի ղեկավարում այն և ոչ մի հույս հենարան չի հանդիսանում նրան:

► Ամեն ինչ թվում էր սևով ծածկված։ Այդ սևը տարտամորեն ծփում էր իրերի արտաքինի վրա, և, աղեկտուր կաղկանձելով, ինչպես ձմեռվա քամին լքված դղյակներում, թախիծն ավելի էր համակում նրա հոգին։ Դա երազումն է այն բանի, որ այլևս չի վերադառնալու, այն հոգնածությունն է, որ համակում է մեզ յուրաքանչյուր կատարված փաստից հետո, վերջապես այն կսկիծն է, որ մեզ պատճառում է յուրաքանչյուր վարժություն դարձած շարժման ընդհատումը և ընդոստ դադարումը երկարատև թրթիռումի:

► Երբ որևէ մեկը մահանում է, մի տեսակ ընդհանուր ընդարմացում է առաջանում, որովհետև շատ դժվար է հավատալ, որ վրա է հասել անէությունը և համակերպվել դրան:

► Ամեն բան խաբուսիկ է: Յուրանքանչյուր ժպիտի տակ թաքնված է ձանձրույթի հորանջ, յուրանքանչյուր հաճույքի տակ՝ զզվանք, և լավագույն համբույրները շրթունքներին են թողնում մի ավելի բարձր հեշտասիրության անիրականալի ցանկություն:

► Երբեմն որևէ պատահար առաջ է բերում անվերջ իրադարձություններ, որով և փոխվում է շրջապատը:

► Անարգանքն այն մարդկանց, որոնց մենք միշտ էլ սիրում ենք, մեզնից քիչ է հեռացնում նրանց:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: