Ուիլյամ Շեքսպիր «Սոնետ 4»
2014-04-05 6795
Թարգմանությունը
ՍԱՄՎԵԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻ
Ո՜վ առատաձեռն պերճության պատկեր, ինչո՞ւ ես այդպես
Քո գեղեցկության ժառանգությունը վատնում քո վրա,
Հիշի՛ր, չի տալիս ոչինչ անվճար բնությունը քեզ,
Այլ պարտք է տալիս, որ հատուցանես տվածը նրա
Գեղեցի՛կ ժլատ, ասա՝ ինչո՞ւ ես միրտ չարաշահում
Շնորհն ընչավետ, որ տրվել է քեզ լոկ տալու՛ համար,
Անշահ վաշխառու, ասա՝ ինչո՞ւ ես քո ներսում պահում
Այդ մեծ գումարը՝ գտնելով այսպես ապրելն անհնար:
Ինքդ քեզանից անվերջ գնելով ու սակարկելով՝
Դու քեզ ես խաբում ու քեզնից գնում քո անգին հոգին:
Երբ բնությունը քեզ կանչի դեպ իր հանգրվանն անթով,
Ի՞նչ ընդունելի կտակ կթողնես այդժամ բոլորին:
Անգործ պերճանքդ խավար գերեզման կմտնի քեզ հետ,
Բայց գործածվելով՝ կտակակատար կդառնա հավետ:
Բոլոր սոնետներն՝ այստեղ:
Դիտեք ավելին Սոնետներ բաժնում
մեկնաբանություններ