Անահիտ Հակոբյան «Ծիածանոտ հեքիաթ»

Ծիածանոտ հեքիաթ
Նորից գիշերն իջավ կասկածելի,
Ու բացեցի գիրքը ծիածանոտ հեքիաթի:
Իսկ դու տեսե”լ ես ծիածան գիշերային,
Այն էլ այսքան առեղծվածային…
Յոթ գույն ունի ծիածանն այդ մութ հեքիաթի,
Ուր ամեն գույն նման է կնոջ մի դավադիր,
Որ ծածկել է դեմքն ու գույնն իր սև քողով գիշերվա…
Յոթ գույներ ծածանոտ հեքիաթի.
Սպիտակ անկեղծություն ու անգույն կեղծիք,
Վարդագույն մտքեր ու դրանց կապույտ թռիչք,
Կանաչ ճանապարհ ու… անելք փակուղի,
Դեղին արեգակ ու… կայծակ ահազդու,
Երազնե’ր իմ մանուշակագույն,
Ի՞նչ եղավ ձեզ հետ, ինչու դարձաք հանկարծ դժգույն:
Նորից գիշերն իջավ կասկածելի,
Ես բացեցի գիրքը ծիածանոտ հեքիաթի…
Բայց չեմ տեսնում գույները ծիածանի,
Մու~թ է, կու~յր եմ, սև~ է ամենուր,
Ականջիս են հասնում շշուկներն այն յոթ դավադիր կանանց,
Ու թվում է, չէ~, զգում եմ, որ ուր որ է սիրտս կճաքի
Ու կդառնա ութերորդ գույնը գիշերային ծիածանի…

Հեղինակ՝ Անահիտ Հակոբյան
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար: