Արմո Մկրտչյան «20 տարին ունի 3 օր»
2024-01-16 6778
► Այն ամենը, ինչ մարդ սիրում է մանկության կամ վաղ պատանեկության տարիներին, մնում է անանց, անմոռաց, դա լինի ծաղիկ, բանաստեղծություն, ճաշատեսակ: Նույնիսկ հորը կամ մորը սիրում ենք, քանի որ մանկությունից ենք գալիս:
► Սիրել մեկին և միայն սիրել ու դրանով բավարարվել անհնար է: Իսկ եթե հնարավոր էլ է, այդ դեպքում այս սերը կիսատ ճանապարհի իմաստ ունի: Նպատակը ճանապարհի վերջն է, բավարարված կիրքը: Սերը նայվածքն է ուղարկված վարդին, կիրքը` հոտ քաշելը: Սերը չէ կիրքը պահում, կիրքն է սիրո գոյի առաջին պայմանը: Առանց սիրո ամուսնանում են, առանց կրքի` բաժանվում:
► Կանայք, ովքեր էլ լինեն, պարտությունից առաջ ձգտում են պարտության մատնել, հետո պարտվել:
► Եթե սերն իրոք սեր է, գերեզմանատանը տեղ չունի, չի մեռնում:
► Ամեն կորցնող, անկախ ինչ է կորցնում, երբ գտնում է, երջանիկ է: Բաներ կան, որ կորցնելուց հետո հնարավոր չէ գտնել` երիտասարդություն, առողջություն...
► Ամեն մարդ թերություն ու թերություններ ունի: Ամուսնությունից հետո այդ թերություններն ի հայտ են գալիս: Ծնվում է փոխադարձ դժգոհությունը, որը տարիների ընթացքում խեղդամահ է անում: Ծերության առաջին ծիլերն ի հայտ են գալիս ամուսնությունից հետո:
► Մարդ ապրում է փակ աչքերով, ապրողը փակում է մեռնողի աչքերը, մեռնողը բացում է ապրողի աչքերը...
► Գազան թռչունը, երբ իր տեսակի հետ կռվում է, կռիվն անմիջապես դադարեցնում է, երբ նկատում է դիմացինի պարտության նշանները: Իսկ մարդը մարդուն հարվածում է, գետնին է գցում ու դրանով չի բավարարվում, ոտքերով է հարվածում, դա էլ է քիչ համարում` «մարդասերը» քարով է խփում, «մարդատյացը»՝ դանակով: Երկուսն էլ բանական են: Չէ, մարդկային ցեղը անկախ այն բանից թե ինչ նվաճումների է հասել, մնում է ոչ կատարյալ, գազանային, ԿՌՎԱՐԱՐ ՄԱՐԴ...
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ