Արփի Ստեփանյան «Մեկը, ով քեզ մոռացել է»

Հիմա
մեկը, ով քեզ մոռացել է,
արթնացել է
ինչ որ մի բան հիշելու զգացումով.

նա խմում է սուրճ
դանդաղ ու մրսելով,
գոլորշու մեջ դեմքեր փնտրելով,
չհասկանալով՝ ինչն է պետք հիշել.

մեկը, ով քեզ մոռացել է
ամենը գցում է պատերազմի վրա,
մառախլապատ երկնի վրա,
սուրճի դառնության ու
շալվարի լաքայի վրա.

մեկը, ով քեզ
մոռացել է
նայում է կապույտ աչքերով
ու հողագույն մազերով մեկին
ու մտածում, թե
էս ի՞նչ եղավ,
էս ո՞նց եղավ,
էս ի՞նչն է ներսս խուտուտ տալիս.

մեկին, ով քեզ մոռացավ
ներսից
քաղցկեղի նման ուտում է
անդնդախոր հիշողություն

բայց նա չգիտի
քե՞զ է պետք հիշել,
թե սա ուղղակի հին վերնաշապիկի տեղը հիշելու զգացում է…

Հեղինակ՝ © Արփի Ստեփանյան