Բորիս Վիան «Օրերի փրփուրը»

► Կյանքում ամենագլխավորը թերևս, ամեն ինչի վերաբերյալ կանխակալ դատողություններ ունենալն է ու նրանց գրավոր ներկայացումը։ Եվ իրոք, այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ մեղավորը զանգվածներն են, իսկ անհատները միշտ էլ իրավացի են։ Պետք է զգուշանալ վարվեցողության կանոններից որոշակի եզրակացությունների հանգելուց․ նրանք չպե՛տք է ձևակերպված լինելու կարիքն ունենան հենց միայն այն բանի համար, որպեսզի խստիվ հետևեն նրանց։ Պարտադիր միայն երկու բան կա․ մեկը սերն է՝ իր բոլոր դրսևորումներով, գեղեցիկ աղջիկների հետ, և Նոր Օռլեանի կամ Դյուկ Էլինգթոնի երաժշտությունը։ Մնացյալը պետք է անհետանա, որովհետև մնացյալը այլանդակ է ու տգեղ, և դրանց ցուցադրական ներկայացման մի քանի էջերը, որ շարադրված են ստորև, իրենց ողջ զորությունը քաղում են այն իրողությունից, որ այս պատմություն կոչվածը ամբողջի մեջ ճշմարտացի է, քանի որ սկզբից մինչև վերջ ես այն ստեղծել եմ իմ երևակայության մեջ։ Նրա նյութական իրագործումը, իսկապես ասած, գլխավորապես իրականության գծապատկերային արտացոլման մեջ է, մերկապարանոց ու ծուռմռտիկ, կողքից թեժացվող մթնոլորտի մեջ, այն խարսխված է անկանոն կերպով ալեկոծվող և աղճատված գրոտեսկաշար ներկայացնող ծրագրված նպատակի վրա։ Դա պետք է, որ երևա, այն շատ պատշաճավայել մոտեցման մի եղանակ է, եթե, իրոք, այդպիսի մեկը գոյություն ունի։

► - Նրանց համոզել են, որ աշխատանքն ազնվացնում է մարդուն,- ասաց Կոլենը։- Դա համընդհանուր տարածում գտած իրողություն է։ Իսկապես էլ շատերն են այդպես մտածում։ Իսկ իրականում աշխատում են բնազդի թելադրանքով, այդպես գոնե մտածելու ժամանակ չի մնում։

► - Ես քեզ արդեն ասել եմ, որ ես քեզ սիրում եմ՝ և՛ ամբողջի մեջ վերցրած, և՛ առանձին-առանձին՝ մանրամասնությունների իմաստով։

► ․․․արդյո՞ք կյանքը որևիցե հետաքրքրություն կարող էր ներկայացնել իրենից, եթե կանացի մարմնի մասերը հուսահատեցնելու աստիճան այդպես մսեղ էին ու այլանդակ․․․

Հ.Գ. Եթե ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: