Էրջյումենթ Ջենգիզ «Կլառնետահարը»

► Եթե կյանքում մի բան թերի անես, մի բան բաց թողնես, տարիներ անց պատասխանը կստանաս։ Քո գաղտնիքներով, տխրություններով, տառապանքներով, երբեմն էլ տարբեր ուրախ խաղերով անցնող կյանքը կիսատ թողածդ ամեն բանի պատասխանը քեզ քաղաքավարի հետ կվերադարձնի։

► Մարդը մեղք գործելու համար սատանայի կարիք չունի։

► Տարածությունը չի կարող խոչընդոտ լինել սիրուն, միայն կարող է ընկեր լինել։

► Մարդկանց մոտ ծանր հիվանդություն առաջացնող սիրո մանրէն մի՞շտ էր այդպես ազդում մարմնի վրա։ Գուցե մեկին սիրահարվելը նախ և առաջ նրանով հետաքրքրվել էր նշանակում։ Դա այնքան աննկատ, անմեղ, այնքան զվարճալի զգացմունք էր․ համը զգալուն պես ոչ մի բան չի կասկածում մարդը։ Մտածել, թե որտեղ է նա, ում հետ է ապրում, օրերն ինչպես է անցկացնում, ուրախ է, թե տխուր, ինչի վրա է ուրախանում, ինչից է տխրում, մի օր իրենով կհետաքրքրվի, թե ոչ․․․ Իրականում ոչ ոք չի կասկածում, որ նման անմեղ զգացմունքը որոշ ժամանակ անց կարող է հիվանդության վերածվել, որ դրա համար մեծ գին են վճարելու։

► Կյանքն է այդպիսին․ ժամանակ չկա սեթևեթելու։ Եթե ամեն ինչ վերլուծության ենթարկես, կյանքում ոչնչի չես հասնի։

► Ում էլ որ ճանաչես, ինչ էլ որ տեսնես, միևնույնն է միայնակ ես։

► Ո՛չ համայնքն է արժանի, որ հանուն նրա կյանքդ տաս, ո՛չ կրոնը, ո՛չ էլ դարեր անց փոփոխվող սահմաններով հայրենիքը․․․Հետո էլ՝ ասենք թե մահացանք, իսկ այն ամենը, ինչ սպանում ենք հանուն մահվա՞ն։ Դրա՞ն ինչ կասես։ Իսկ կյանքը միայն կատակ է։ Այն էլ՝ մեծ կատակ։ Աշխարհ ես գալիս, քամու մի ճյուղից պոկվում աշնան տերևի պես աջ ու ձախ ես ընկնում, մի քաղաքից մյուսը, մի կնոջ գրկից մյուսը․․․Մի օր հետ նայելով տեսնում ես, որ անցած-գնացած կյանքը կատակի նման է։

► Կյանքը նման է ջազ երգի, որ երբեք չես կարող ասել՝ ինչպես և երբ կավարտվի։

► Հեյ, ունկնդիրնե՛ր, մարդկության բոլոր խնդիրները, մտահոգությունները միմյանց են նման, ինչպես և ուրախությունն ու երջանկությունը... Ամեն մարդ իր դիմացինի վիճակը զգում է իր հոգու խորքում։ Այդ ամենը լավագույն ձևով կարող է երաժշտությունը պատմել... Մարդն այն պահից ի վեր, երբ հասկանում է՝ կյանքն անցողիկ է, կյանք կոչվողի գաղտնիքները բացահայտելու համար հնարավոր ամեն բան անում է, իսկ մենք՝ երաժիշտներս, բեմի վրա ասես գթություն հայցելով, փաթաթվում ենք մեր երաժշտական գործիքին, նրա մեջ ենք փնտրում «կյանքի առեղծվածը»։ Դուք էլ ձեր պղտոր հեղուկով բաժակները իրար հետևից դատարկելով, ծխախոտի ծխի նվագակցությամբ ընկնելով երազանքների գիրկը՝ միայն մեր երգերի մեջ կարող եք գտնել գաղտնիքը։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: