Էռնեստո Սաբատո «Թունելը»

► Գիշերը մարդիկ ավելի վճռական են, քան առավոտյան, երբ գալիս է մտածածն իրագործելու ժամանակը:

► Հավաքական հիշողություն` որպես այդպիսին, գոյություն չունի, չնայած այն կարող էր պաշտպանության ինչ-որ ձև լինել մարդու համար: Խոսքը, թե «Նախկինում ամեն ինչ ավելի լավ էր», չի նշանակում, թե նախկինում վատ բաներ քիչ են եղել, պարզապես մարդիկ դրանք մոռացության են տվել:

► Սնապարծություն կարելի է տեսնել ամենաանսպասելի տեղերում` բարության, նվիրվածության և մեծահոգության կողքին:

► Մարդն ամենաշատն ատում է այն, ինչ ամենալավն է ճանաչում:

► Մարդը կարող է բացատրել միայն այն, ինչը լիովին գիտակցում է:

► Երբեմն ես կարծում եմ, որ ամեն ինչ անիմաստ է: Հազարավոր տարիներ դատարկության մեջ պտտվող փոքրիկ երկրագնդի վրա լույս աշխարհ ենք գալիս տանջանքով, մեծանում ենք, պայքարում, հիվանդանում, տառապում, ստիպում տառապել մյուսներին, բղավում ենք, մեռնում և միևնույն ժամանակ աշխարհ են գալիս նոր մարդիկ, որպեսզի կրկնեն այդ անիմաստ կատակերգությունը:

► Մենք իրավունք չունենք միայն մեր մասին մտածելու, կյանքը շատ ավելի բարդ է, քան մենք մտածում ենք:

► Սերը պետք է ընդունել այնպիսին, ինչպիսին, որ կա` առանց որևիցե պայմանականությունների:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: