Ֆրիդրիխ Նիցշե «Ինչպես դառնալ՝ ինչ կաս»

► Ամենակոպիտ բառը, ամենակոպիտ նամակը, համենայն դեպս, ավելի բարեկիրթ, ավելի ազնիվ է քան լռությունը։ Նրանց, ովքեր լռում են, գրեթե միշտ պակասում է սրտի նրբությունն ու հարգալիությունը։ Լռությունն առարկություն է, կուլ տալն անխուսափելիորեն վատ բնավորություն է ստեղծում,- այն փչացնում է անգամ ստամոքսը։ Բոլոր լռողները ստամոքսի հիվանդներ են:

► Ինչից է ճանաչվում հաջողությունը։ Նրանից, որ հաջողված մարդը լավ է ազդում մեր զգայարանների վրա, որ նա տաշված է մի փայտից, որը պինդ է, քնքուշ և միաժամանակ ախորժաբույր։ Նրան դուր է գալիս լոկ այն, ինչը նրան օգտակար է։ Նրա հաճույքը, նրա բավականությունը դադարում է հենց որ օգտակարի չափը խառնվում է...Ինչը նրան չի կործանում՝ նրան ավելի ուժեղ է դարձնում։ Նա այն ամենից, ինչ տեսնում, լսում, վերապրում է, բնազդաբար իր գումարն է հավաքում:

► Ով ընդհանրապես կեցվածքների կարիք ունի՝ Կեղծ է:

► Շատ բան չտեսնել, չլսել, քեզ մոտենալ թույլ չտալ՝ առաջին խելոքությունը, առաջին ապացույցը, որ ոչ թե պատահականություն ես, այլ անհրաժեշտություն:

► Թշնամությունը թշնամությամբ չի վերջանում, թշնամությունը վերջանում է բարեկամությամբ – այսպես է խոսում ոչ բարոյականությունը, այսպես խոսում է բնախոսությունը:

► Կինը, օրինակ, վրեժխնդիր է, սա պայմանավորված է նրա  թուլությամբ, այնպես, ինչպես ուրիշի կարիքի հանդեպ նրա զգայունությունը։

► Թշնամու հետ հավասարությունը՝ ազնիվ մենամարտի առաջին նախապայմանը։ Որտեղ արհամարհում ես՝ այնտեղ չի կարելի կռիվ մղել։ Որտեղ հրամայում ես, որտեղ մի բան տեսնում ես քեզնից ցածր, այնտեղ չպետք է կռիվ մղել:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: