Ֆյոդոր Դոստոևսկի «Ոճիր և պատիժ»

► Մահվան դատապարտված մի մարդ մահից մի ժամ առաջ ասում կամ մտածում է, որ եթե իրեն վիճակվեր ապրել մի որևէ բարձունքի, ժայռի վրա, այնպիսի նեղ տեղում, ուր կարելի լիներ միայն ոտքերը տեղավորել, իսկ շուրջը լիներ անդունդ, օվկիանոս, հավերժական խավար, հավերժական առանձնություն և հավերժական փոթորիկ, ու այդպես ինքը մի արշին տարածության վրա կանգնած մնար ամբողջ կյանքում, հազար տարի, հավիտենապես, ապա ավելի լավ էր այդպես ապրել, քան այժմ մեռնել: Միայն թե ապրել, ապրել ու ապրել: Ինչ կերպ էլ որ լինի, ապրել...Ինչպիսի՛ ճշմարտություն, տե՛ր Աստված, ինչպիսի՛ ճշմարտություն: Ստոր է մարդը...Եվ ստոր է նա, ով նրան դրա համար ստոր է անվանում:

► Միայն գոյություն ունենալը միշտ էլ քիչ էր նրա համար. նա միշտ ավելին էր ուզում: Գուցե զգալով իր իղձերի ուժը, նա այն ժամանակ իրեն այնպիսի մարդ էր համարում, որին ավելի շատ բան է թույլատրված, քան ուրիշին:

► Երբեմն լինում են հանդիպումներ նույնիսկ մեզ անծանոթ մարդկանց հետ, որոնցով մենք սկսում ենք հետաքրքրվել հենց առաջին հայացքից, մի տեսակ անակնկալ կերպով, հանկարծակի, նախքան մի խոսք կասենք:

► Նա սփոփվում էր երևակայությամբ, մտածելով, որ մի ժամանակ երջանիկ է եղել:

► Բոլորից ավելի ուրախ է ապրում նա, ով բոլորից ավելի լավ է կարողանում ինքն իրեն խաբել:

► Աղքատությունն արատ չէ, սա ճշմարտություն է: Ես գիտեմ, որ հարբեցողությունն էլ առաքինություն չէ, և սա առավել ճշմարտություն է: Բայց մուրացիկությունը, հարգելի պարոն, մուրացիկությունն արատ է:

► Ամեն ինչ մարդու ձեռքումն է ու ամեն ինչ նա աչքաթող է անում հենց միայն վախկոտության պառճառով...այդ արդեն աքսիոմա է...հետաքրքիր է, թե մարդիկ ինչի՞ց են ամենից շատ վախենում. նրանք ամենից շատ վախենում են նոր քայլից, սեփական նոր խոսքից...

► Մինչև վերջին մոմենտը մարդուն զարդարում են սիրամարգի փետուրներով, մինչև վերջին մոմենտը հույս են դնում լավի վրա, իսկ վատը աչքաթող են անում, ու թեև նախազգում են մեդալի հակառակ կողմը, բայց ոչ մի կերպ իրենք իրենց կանխավ չեն ասում իսկական խոսքը: Հենց միայն մտածելը տհաճություն է նրանց համար. ճշմարտությունից իսպառ ձեռք են քաշում այնքան ժամանակ, մինչև որ գունազարդված մարդը իրենց հիմար դրության մեջ է դնում:

► Տանջանքն ու ցավը միշտ էլ պարտադիր են լայն գիտակցության և խոր սրտի համար:

► Հիվանդագին վիճակում երազները հաճախ աչքի են ընկնում արտասովոր ցայտունությամբ, պայծառությամբ ու խիստ նմանվում են իրականության:

► Աշխարհում շիտակությունից ավելի դժվար և շողոքորթությունից ավելի հեշտ բան չկա...

► Ստելը միշտ էլ կարելի է ներել. ստելը վտանգավոր չէ, որովհետև դեպի ճշմարտությունն է տանում:

► Բնությունը հայելի է, ամենաթափանցիկ հայելի, նայիր դրան և հիացիր:

► Իշխանությունը տրվում է միայն նրան, ով համարձակվում է կռանալ և վերցնել այն:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: