Գուրգեն Խանջյան «Նստիր Ա գնացքը»

Տարօրինակ է ու հետաքրքիր, որ այս քաղաքը երբեք այսքան օտար չէր զգացել Գևորգը, ինչպես հեռանալիս, թեև թվում է, հակառակը պետք է լիներ, որովհետև լավ հուշերն անհամեմատ շատ էին։ Գուցե մռայլ երկինքն ու մանր անձրևն էին պատճառը, գուցե այն, որ Վլադիմիրը կողքին չէր, և առհասարակ՝ կողքին չէր ո՛չ մեկն այս քաղաքի իր ծանոթներից։ Նա գնում էր կայարան, որտեղ միտք ուներ նստել հարավ գնացող առաջին իսկ գնացքը։ Իհարկե, երջանիկ պատահականություն կլիներ, եթե դա հենց Երևան գնացող գնացք լիներ։ «Մի գն,Ժորժ,- թախանձել էր Վլադիմիրը,- կուզե՞ս, ծնկի իջնեմ առջևդ, մի գնա, գոնե հիմա, մի երկու օր էլ մնա, չե՞ս տեսնում, վատ եմ, սատկում եմ»։ Սակայն Գևորգը հաստատուն էր մնացել սեփական վճռին, ինչպես ինքն էր համոզված՝ նախևառաջ հենց նրա՝ Վլադիմիրի համար. «Եթե մնացի, դարձյալ ենք խրվելու, ավելի ես վատանալու... և այս շրջապտույտը վերջ չի ունենալու, Վովա։ «Լավ, գնա»,- կտրուկ խեղճացել -հանձնվել էր Վովան։ Ընդհանուր առմամբ, եթե իրադարձությունների խորքը նայեր, առանձնապես ողբալի բան չէր եղել - ուներ արձակուրդ, որը ծրագրել էր անցկացնել ծովափին, սակայն դեպքերի արտառոց բերումով արձակուրդն անցկացրեց հյուսիսի այս ցուրտ քաղաքում։ Եթե հաշվի առնենք, որ սա անհամեմատ ավելի հեռավոր վայր է, քան այն, ուր Գևորգը ուղևորվում էր սկզբում, կարելի էր համարել, որ նույնիսկ շահել է։ Բայց նա չէր համարում, որ շահել է ոչ էլ համարում էր, որ կորցրել է. այս կարգի երևույթներին թերևս չի կարելի վերաբերվելու շահելու կամ տանուլ տալու տեսակետից, պարզապես եղել է այն, ինչ եղել է։ Ինչու՞։ Որովհետև եղել է այլապես չէր լինի։ Սոփեստությու՞ն է, թե՞ հստակ տրամաբանություն։ Գուցե սոփեստությունն էլ իր հստակ տրամաբանությունն ունի, ինչպես հստակ տրամաբանությունը՝ իր սոփեստությունը... Ամեն դեպքում՝ միտքը զբաղեցնում է, հեռու է պահում օղու և գարեջրի կողմը թեքվելուց։ Այսպես, մտքերի մեջ ընկղմված՝ չնկատեց, թե տրամվայն ինչպես խժռեց երկար ճանապարհը։ Ահա և կայարանը՝ բոլոր կայարաններին բնորոշ հմայող և նույնչափ վանող անցուդարձով։ Ի՞նչն է հմայում, ի՞նչն է վանում... Հմայում է մեկնումը, վանում է մեկնումը, հմայում է դիմավորումը, վանում է դիմավորումը, հմայում է ոչ մի տեղ չգնալը, կայարանով ու նրա շուրջն աննպատակ թափառելը, վանում է նույնը։