Համո Սահյան «Անձրև»

- 1 -

Ամպը կախվել է ամպից, 
Ամպամած օր է. 
Վերը երկինք է մթին, 
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում, 
Ինչ-որ սարսուռ է... 
Ուշաթափվել է առուն, 
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել, 
Կարծես մրսում է, 
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե, 
Բայց սպասում է:

Քամին քարայրն է մտել, 
Փշաքաղվել է, - 
Քարայրի հոնքը ծռվել, 
Աչքը շաղվել է:

Շանթը զարկել է ամպին... 
Ա՜խ, վիրավոր է, 
Արյունաքամ կլինի 
Ամպը ուր-որ է:

- 2 -

Ի՞նչ կատարվեց... Երկնքում 
Քանդուքարափ է: 
Ամպերը փուլ են գալիս, 
Տեղատարափ է:

Կապույտ մրրիկ է պայթել, 
Կապույտ մշուշ է... 
Ուռին ուզում է փախչել, 
Բայց արդեն ուշ է:

Ուռին ճչում է կարծես. 
-Հասե՜ք. աղետ է:- 
Առուն ուշքի է եկել 
Եվ արդեն գետ է:

Որոտում է ձորն ի վար, 
Հոսում է ինքը, 
Ինքը-Նորին Մեծություն, 
Փլված երկինքը:

Ծառս է լինում և խառնում 
Ամպն ու ալիքը 
Եվ ծովերին է տանում 
Այս արհավիրքը:

- 3 -

Հոգնած ամպի մի պատառ 
Քարափի հոնքին՝ 
Ծիածանի թևի տակ 
Ավանդեց հոգին:

Հավքը բախվեց ուռենուն... 
Ոստերից նրա, 
Մոլորակներ թափվեցին 
Քարերի վրա:

Ելավ քամին քարայրից, 
Է՜խ, դու գիժ քուռակ, 
Թավալ տվեց խոտերում 
Ու մտավ պուրակ.

Ինչե՜ր արավ պուրակում, 
Պարզ է ինչ կանի,- 
Թրջված ու թավ մի պուրակ, 
Մի քուռակ քամի...

Քացով տվեց ծառերին 
Եվ շյուղահարեց, 
Հրճվեց, թրջվեց, փռշտաց 
Ու նորից պարեց:

Հանկարծ խրտնեց՝ պուրակում 
Մոլորված ամպից, 
Քառատրոփ սլացավ, 
Ընկավ քարափից...

Վերը երկինք է վճիտ, 
Ներքևը ձոր է, 
Ամեն ինչ թարմ է այնպես, 
Ամեն ինչ նոր է: