Չորս գրող, չորս փաստ

Վիկտոր Հյուգոն, երբ աշխատում էր իր հանճարեղ ստեղծագործության՝ «Փարիզի աստվածամոր տաճար»-ի վրա, կտրեց իր մորուքի եւ մազերի զգալի մասը եւ դրանից հետո թափեց տանը գտնվող բոլոր մկրատները: Գրողը դիտմամբ իր տեսքը այլանդակեց, որպեսզի չկարողանա դուրս գալ տնից եւ ավարտին հասցնի գիրքը: Այն բանից հետո, երբ վեպը ավարտված էր, նրա մազերը հասցրին աճել, և Հյուգոն վերադարձավ աշխարհիկ կյանքին:

Մարկ Տվենը սիրում էր լուրեր տարածել իր մահվան մասին, այնուհետեւ թերթերում հերքումներ տպագրել՝ ավելացրած ծաղրական մեկնաբանություններով: Դրանցով նա այնքան զզվեցրեց ամերիկյան թերթերի խմբագրիներին, որ հերթական տվենական հերքմանը՝ «իմ մահվան մասին լուրերը խիստ չափազանցված են» արտահայտությանը, ամեն անգամ ավելացնում էին՝ «ցավոք»:

Գի դը Մոպասանը ատում էր Էյֆելյան աշտարակը, եւ համարում էր Փարիզի ամենասարսափելի տեղերից մեկը, ինչը և պարբերաբար ասում էր շրջապատին: Սակայն ամեն օր գրողը գնում էր ճաշելու այն ռեստորանը, որը գտնվում էր հենց Էյֆելյան աշտարակում: Մոպասանի ծանոթներին այդ փաստը խիստ զարմացնում էր, եւ նրանք հարցնում են գրողին, թե արդյոք իր պահվածքի մեջ չկա մի քիչ կեղծավորություն: Մոպասանը պատասխանում է՝ «Սատանան տանի, այդ ռեստորանը Փարիզում միակ տեղն է, որտեղից չի երևում այդ ոչնչությունը»:

Մի առիթով հայր Դյումային հարցրին, թե նա ինչ կարծիքի է ամուսնական կապանքների մասին:
- Ամուսնական կապանքները այնքան ծանր են, որ երկուսով միայն կարելի է տանել, իսկ երբեմն էլ` երեքով,- պատասխանում է Դյուման: