Եղիշե Չարենց «Իմ օրերում»

Իմ օրերում երգը միայն նրանո'վ էր մեծ ու անգին,- Որ բորբոքում, հուր էր տալիս դեռ չկոփված, չեկած կյանքին: Իմ օրերում շա՜տ էր դժվար երգը՝ կյանքի համար երգած.- Յուրաքանչյուր բառը - կամ մի թռի՛չք էր վեհ, կամ մութ արկած: Բայց օրերում իմ հուրհուրան աշխա՛րհ էր նոր ծնվում հնից,- Եվ մե՜ծ եմ ես, քանզի ինձ մեծ երթ էր նշված Պատմությունից... Իմ օրերի երգը եթե իմ տողերից հիմա լսես - Ուրեմն ես մե՜ծ եմ ու խոր, երգի՛ց էլ իմ՝ խոր ու վսեմ... Եվ եթե ես ունեմ մի բան, որով կարող եմ պարծենալ - Իմ օրերի շափաղն է այդ, իմ օրերի ձայնը անահ... Ողջո՜ւյն, ուրեմն, օրերիս, իմ օրերի անհո՜ւն շնչին,- Եվ օրերիս հանդեպ այդ մեծ - թող երգս ձեզ թվա չնչին... Բայց եթե կա երգում իմ գեթ շեշտ կամ մի բառ իմ օրերից - Ես կմնամ հա՛ր ու հավետ, ես կարթնանամ մահից նորից... Մե՜ծ եմ եւ վեհ իմ օրերով - ես այդ գիտեմ - հուր-- հավիտյան, Ողջո՜ւյն, իմ ե՛րգ, իմ խնդությո՛ւն, իմ օրերի անհուն մատյան... 1934.III.2. Երևան