Խալիլ Ջիբրան «Մարգարեն»

► Քանզի, եթե հացն անտարբերությամբ եք թխում, ձեր թխած հացը դառն է լինելու և կես մարդու էլ չի կշտացնելու: Եվ եթե խաղողը դժկամությամբ եք տրորում, թունավորում եք ապագա գինին:

►  Երբ սիրում եք. «Աստված իմ սրտում է» ասելու փոխարեն ասե՛ք. «Ես Աստծո սրտում եմ»: Եվ մի՛ կարծեք, որ կարող եք սիրուն ուղղություն տալ, եթե այն ձեզ արժանի է համարում, ինքն է ձեզ ուղղություն տալիս:

► Ձեր բանականությունն ու կիրքը ձեր ծովագնաց հոգու ղեկն ու առագաստներն են: Եթե դրանցից մեկը կոտրվի, ծովը կքշի ձեզ անհայտ ուղղությամբ, կամ էլ կանգնած կմնաք ծովի մեջտեղում: Քանզի միայնակ ղեկավարող բանականությունն արգելող ուժ է, իսկ անուշադրության մատնված կիրքը՝ ինքն իրեն այրող կրակ:

► Եվ եթե ցանկանում եք ճանաչել Աստծուն, պետք չէ, որ առեղծվածներ լուծող լինեք: Նայե՛ք ձեր շուրջը և կտեսնեք, որ Նա խաղում է ձեր երեխաների հետ: Նայե՛ք երկնքին ու կտեսնեք, որ Նա քայլում է ամպերի մեջ՝ ձեռքերը մեկնած կայծակին, և կտեսնեք, որ իջնում է ցած՝ որպես անձրև: Դուք կտեսնեք, որ Նա ժպտում է՝ որպես ծաղիկ, հետո ձեռքով է անում՝ որպես մի ծառ:

► Այն ժամանակ միայն կկարողանաք իսկապես երգել, երբ խմեք լռության գետից: Այն ժամանակ կսկսեք բարձրանալ, երբ հասնեք լեռան գագաթին: Եվ ան ժամանակ իսկապես կպարեք, երբ հողը դիպչի ձեր մերկ ոտքերին:

► Դուք հաճախ ասում եք. «Ես կտայի, սակայն նրան, ով արժանի է»: Ձեր պտղատու այգու ծառերն այդպես չեն ասում, ոչ էլ հոտերը ձեր արոտավայրի: Նրանք տալիս են, որ կարողանան ապրել, քանզի պահել, չտալ, նշանակում է մեռնել:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: