Լալա Գալստյան «Անվերնագիր»
2016-02-10 4764
Դրսի ցրտից ներսդ արդեն սևացել է՝ քար է դարձել,
Ու կարոտից դեմքդ արդեն չորացել է՝ փայտ է դարձել:
Մոլորվել ես քեզնից կախված փշերի մեջ,
Շփոթել ես թե՛ ինձ, թե՛ քեզ խաղերիդ մեջ:
Թո՛ղ քեզ հանգիստ, հերի՛ք տանջես կարոտից քեզ:
Ներս արի, ներս, թող տաքանա ներսիդ քարը,
Արի բուժեմ այդ հաստ շերտով դեմքիդ փայտը:
Դու մրսել ես դրսի ցրտից, չես էլ ուզում քեզ տաքացնի ջերմությունս:
Հեռուներում մոլորվել ես, մոռացել ես դեռ երեկվա լրջությունս:
Տատանվում ես քամուց ճոճվող երթիկի պես,
Ներս արի, ներս
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ