Ն.Վ. «Լինում է կյանքում»

Լինում է կյանքում, երբ ինչ-որ մի պահ ամեն ինչ դատարկ, մռայլ է թվում,
Լինում է հանկարծ, երբ մի խենթ վայրկյան հոգիդ ջերմացնում, վեր է բարձրացնում,
Լինում են օրեր, ամիսներ անգամ, երբ գարունն ասես չի էլ հեռանում,
Ձմեռն է այնժամ անգամ հանդարտվում, զիջում գարնանը, անխոս հեռանում:
Լինում են սակայն և պահեր դաժան,
Պահեր շատ մռայլ, անգամ ահարկու:
Երբ հոգիդ թնդում, սարսափ ներշնչում, ավերում է ու խավար տարածում:
Զարմանք է լինում, լինում երազանք
Հոգու վեհ թռիչք, ծիծաղ, խրախճանք:
Լինում են պահեր, երբ չես հասկանում
Կամ էլ երբ հաճախ քեզ չեն հասկանում:
Կորցնում ես քեզ, գտնում ուրիշին,
Սխալվում հաճախ, ներում տրտմագին...
Դա լինում եմ ես, լինում ես և դու
Իսկ ինչն է կապել մեզ իրարու
Իմ ու քո նման շատ են աշխարհում,
Նրանց հոգում էլ նույնն է կատարվում:
Լոկ մարդիկ ենք մենք, փխրուն էակներ, ովքեր իրենք են իրենց չարացրել
Ձևացրել ազդու, գազան կատաղի,
Ում սրտում, սակայն, կա միայն բարի
Հաճախ թմրում է բարին այդ սրտի, բայց հաստատ մի օր այն պիտի զարթնի,
Հարմար պահն է պետք պարզապես գտնել ու սրտի մարած կանթեղը վառել...  

Հեղինակ` Ն.Վ.