Լուիս Քերոլ «Ալիսը Հրաշքների աշխարհում»

► Ու՞մ է պետք գլուխն առանց ուսերի...

►Կեղծավոր խոսքերը հաճախ են ստիպում մարդկանց գործել։

►Որպեսզի ինչ-որ բան քո կյանք բերես՝ պատկերացրու, որ այն արդեն կա քո կյանքում:

► Շատ քչերն են ելքը գտնում, շատերը չեն տեսնում այն, եթե նույնիսկ գտնում են: Իսկ շատերը նույնիսկ չեն էլ փնտրում:

► Մտածիր իմաստի մասին, իսկ մտքերն ինքնաբերաբար կգան:

► Վաղը երբեք չի լինում այսօր, միթե՞ կարելի է արթնանալ առավոտյան և ասել. «Ահա, հիմա վերջապես վա՞ղն է»։

► -Ասացեք խնդրում եմ, ո՞ւր գնամ այստեղից:

– Իսկ, որտե՞ղ ես ուզում հայտնվել,-հարցրեց կատուն:

-Ինձ համար մեկ է…,-ասաց Ալիսան:

-Ուրեմն մեկ է, որ գնալ,-նկատեց կատուն:

-…Միայն թե հայտնվել մի տեղ,-բացատրեց Ալիսան:

-Ինչ-որ մի տեղ դու հաստատ կհայտնվես,-ասաց կատուն,-միայն պետք է բավական երկար գնալ:

►-Չի՛ կարելի հավատալ անհնարինի՜ն:

-Դու քիչ փորձ ունես,-նկատեց թագուհին,- քո տարիքում ես հատկացնում էի այդ գործին օրական կես ժամ, իսկ ուրիշ օրերին հասցնում էի հավատալ տասնյակ անհնարիններին մինչև նախաճաշ:

►Չեշիրական կատու. «Լուրջ վերաբերմունքը այս աշխարհում ցանկացած բանի` ճակատագրական սխալ է:

Ալիսա. «Իսկ կյանքը՝ լո՞ւրջ է»:

Չեշիրական կատու. «Օ, այո՜, կյանքը՝ լուրջ է: Բայց ոչ այդքան»:

►Եթե աշխարհում ամեն ինչ անիմաստ է,-ասաց Ալիսան,- ապա ի՞նչն է խանգարում հորինել ինչ-որ իմաստ:

►-Նայիր ճանապարհին: Ո՞ւ մ ես դու այնտեղ տեսնում:

-Ոչ մեկի,- ասաց Ալիսան:

-Երանի ես քո տեսողությունից ունենայի,-նկատեց թագավորը նախանձով,- չտեսնել ոչ մեկի` այն էլ այս հեռավորության վրա:

►-Իսկ, որտե՞ղ ես կարող եմ գտնել մի նորմալ մեկին:

-Ոչ մի տեղ,-պատասխանեց կատուն,- նորմալ մարդիկ չկան: Չէ՞ որ բոլորը այդպես տարբեր են ու չնմանվող, իմ կարծիքով դա նորմալ է:

►Ձյունը երևի շատ է սիրում ծառերն ու դաշտերը, որ նրանց այդպես քնքուշ համբուրում է:

►-Ինչպե՞ս քեզ հասկանալ:

-Հասկանալ ինձ պարտադիր չէ: Պարտադիր է սիրել ու կերակրել ժամանակին:

►Հասկանում եք, հասկանում եք, պարոն, ես… ուղղակի չգիտեմ, թե ով եմ ես հիմա: Ոչ, ես իհարկե մոտավորապես գիտեմ, թե ով էի առավոտյան, երբ արթնացա, բայց այդ ժամանակից ես անընդհատ կամ այսպիսին եմ, կամ ուրիշ եմ, մեկ բառով՝ նորմալ չեմ:

►Ես մեծ հաճույքով քեզ կպատմեմ այն ամենը, ինչ պատահել է ինձ հետ այսօր առավոտվանից,-ասաց անվստահ Ալիսան,-իսկ երեկվա մասին չեմ պատմի, որովհետև այն ժամանակ ես լրիվ ուրիշ էի:

►-Իսկ այդ ի՞նչ ձայներ են այնտեղ,-հարցրեց Ալիսան` ցույց տալով գեղեցիկ բույսի թաքնված մացառուտներին:

-Ա, դրանք հրաշքներն են,-անտարբեր ասաց չեշիրական կատուն:

-Եվ ի՞նչ են նրանք այնտեղ անում,- հետաքրքրվեց Ալիսան:

-Ինչպես որ կարգն է,-կատուն հորանջեց,-կատարվում են:

►-Ինչ ե՞ս դու ցանկանում:

-Ես ցանկանում եմ սպանել ժամանակը:

-Ժամանակը ընդհանրապես չի սիրում, երբ իրեն սպանում են:

►Երբեք մի՛ մտածիր, որ դու ուրիշ ես, քան կարող ես լինել ուրիշ, որովհետև ուրիշ չի կարելի լինել:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: