Օսկար Ուայլդ «Դորիան Գրեյի դիմանկարը»

► Ազդել մեկի վրա, նշանակում է նրան տալ իր սեփական հոգին: Նա ոչ իր մտքերով է խորհում և ոչ էլ այրվում է իր կրքերով: Նրա և' առաքինությունները և մեղքերը, եթե ենթադրել, որ դրանք իրոք գոյություն ունեն, իրենը չեն, այլ փոխ են առնված: Նա դառնում է ուրիշի երաժշտության արձագանք, դերասան` մի դերում,որն իր համար չի գրված: Կյանքի նպատակը ինքնաարտահայտումն է: Դրսևորել իր իսկ էությունն ամբողջապես, ահա թե ինչու ենք ապրում… Մինչդեռ մեր դարում մարդիկ վախենում են իրենք իրենցից: Նրանք մոռացել են, որ մեծագույն պարտքը դա սեփական անձի համար ունեցած պարտքն է: Ինքըստինքյան հասկանալի է, նրանք գթասիրտ են,կերակրում են քաղցածներին, հագցնում աղքատներին: Բայց սեփական հոգիները սովվալուկ են և մերկ: Խիզախությունը մենք կորցրել ենք: Գուցե դա երբեք էլ չե՞նք ունեցել: Հասարակական կարծիքի հանդեպ ունեցած սարսափը բարոյականության հիմքն է, իսկ սարսափը Աստծու առաջ, դա այն սարսափն է, որի վրա հիմնվում է կրոնը: Ահա թե ինչն է իշխում մեզ վրա: Մինչդեռ, եթե մարդ կարողանար ապրել լիարժեք կյանքով, այսինքն ազատություն տար յուրաքանչյուր զգացմունքին, արտահայտություն` յուրաքանչյուր մտքին և իրագործեր յուրաքանչյուր երազանք, կարծում եմ, աշխարհը կապրեր այնպիսի հզոր պոռթկում, որ մենք կմոռանայինք միջնադարի բոլոր հիվանդությունները և կվերադառնայինք հելլենիզմի իդելաներին, իսկ գուցե նաև ավելի գեղեցիկ, ավելի արժեքավոր մի բանի, քան այդ իդեալներն են: Բայց մեզանից ամենաքաջն անգամ վախենում է ինքն իրենից: Ինքնահրաժարումը, վայրի ժամանակների այդ ողբերագական վերապրուկը, երբ մարդիկ այլանդակում էին իրենք իրենց, մթագնում է նաև մեր կյանքը: Եվ մենք պատժվում ենք մեր այդ ինքնասահմանափակման համար: Յուրաքանչյուր ցանկություն, որ մենք փորձում ենք խեղդել, թափառում է մեր հոգում և թունավորում մեզ: Մեղանչելով, մարդը ազատվում է դեպի մեղքը անհաղթահարելի ձգտումից, որովհետև մեղքի կատարումը մաքրման միջոց է: Դրանից հետո ոչինչ չի մնում, հաճույքների վերհիշումից կամ զղջման հեշտասիրությունից բացի: Գայթակղումից ազատվելու միակ միջոցը նրան զիջելն է: Փորձիր ընդդիմադրել, և հոգիդ կհյուծվի, ձգտելով արգելվածին, մի ձգտում,որը համարվում է անօրեն և հրեշավոր, քո իսկ ստեղծած ճիվաղային օրենքների կողմից: Ինչ-որ մեկն ասել է, որ աշխարհի ամենախոշոր իրադարձությունները կատարվում են ուղեղում: Իսկ ես կասեմ, որ ուղեղում և միայն ուղեղում են կատարվում նաև աշխարհի ամենամեծ մեղքերը:

► Տաղանդավոր արվեստագետները ապրում են իրենց ստեղծագործություններով, և այդ պատճառով, իրենք որպես այդպիսին, անհետաքրքիր մարդիկ են:

► Եթե դու գիտես, որ նա երբեք քոնը չի լինելու, ապա սիրել նրան կարելի է անվերջ երկար: Դա հեշտ է...

► Փաստորեն արվեստը հայելի է, որի մեջ ոչ թե կյանքը, այլ դիտողն է արտացոլվում:

► Պետք է իմանալ կյանքի ամենամեծ գաղտնիքը` բուժեք ձեր հոգին զգացողություններով:

► Որքան տարօրինակ եք դուք` նկարիչներդ: Փառքի տիրանալու համար անում եք ամեն ինչ, իսկ երբ ձեռք եք բերում, սկսում եք, կարծես, նեղվել ու ձանձրանալ այդ փառքից:

► Յուրաքանչյուր դիմանկար, որ կերտվում է մեծ զգացմունքվ, դա իր իսկ նկարչի դիմանկարն է և ոչ թե բնորդինը: Բնորդը սոսկ պատահականություն է, առիթ: Ոչ թե նրան, այլ ինքն իրեն է հայտնագործում նկարիչը կտավի վրա: Եվ ես վախենում եմ, որ նկարում երևա իմ հոգու գաղտնիքը: Ահա թե ինչու չեմ ուզում ցուցադրել:

► Մինչդեռ կարևորը գաղափարն է, անկախ նրանից, թե նա, ով արտահայտել է այդ գաղափարը, որքան անկեղծ է հավատում դրան: Գաղափարի ինքնուրույն արժեքը այնքան է ավելի մեծ, որքան ավելի քիչ է հավատում նրան այն մարդը, որից ծնունդ է առնում ինքը գաղափարը, որովհետեև այդ գաղափարը չի արտացոլում նրա ցանկությունները, կարիքները և նախապաշարմունքները:

► Լավ ազդեցություն գոյություն չունի, ազդեցությունն ինքնին արդեն բարոյազուրկ է, բարոյազուրկ գիտական տեսակետից:

► Քմահաճույքի և հարատև սիրո միակ տարբերությունն այն է, որ քմահաճույքները փոքր-ինչ ավելի երկար են տևում:

► Կան միայն երկու տեսակի կանայք` անշպար և շպարված: Անշպար կանայք շատ օգտակար են:

► Կյանքը ջղերի, ջիլերի եւ աստիճանաբար հասունացող բջիջների գոյ է, որտեղ թաքնվում է միտքն ինքը, և կրքեր ու երազներ են ծնվում:

► Սիրել բոլորին նշանակում է անտարբեր լինել բոլորի նկատմամբ:

► -Ուրիշները կարող էին կռահել այդ ճշմարտությունը, իսկ ես չեմ ուզում մերկացնել իմ հոգին նրանց հետաքրքրասեր և անհեռատես աչքերի առջև: Ես երբեք նրանց թույլ չեմ տա, որ իմ սիրտը զննեն իրենց մանրադիտակով...

► Երիտասարդները ցանկանում են հավատարիմ մնալ՝ չեն կարողանում, ծերերը փորձում են դավաճանել, բայց ի վիճակի չեն:

► Մարդ նախահայրեր ունի ոչ միայն տոհմում, այլև գրականության մեջ, որոնք իրենց խառնվածքով և էությամբ, թերևս, ավելի հարազատ են, իսկ ազդեցությամբ ավելի մեծ են:

► Գեղեցկությունը Հանճարի ձևերից մեկն է, նույնիսկ ավելի բարձր, քան Հանճարը, որովհետև բացատրման կարիք չունի: Դա աշխարհի ամենամեծ երևույթներից է, ինչպես արևի լույսը, գարունը, կամ արծաթյա մահիկի արտացոլումը մութ ջրերում, որ կոչվում է լուսին: Գեղեցկությունն անհերքելի է:

► Սիրահարվածությունը սկսվում է նրանից, որ մարդ խաբում է ինքն իրեն, իսկ վերջանում է նրանով, որ նա խաբում է ուրիշին: Ահա հենց դա էլ աշխարհը կոչում է սիրավեպ:

► Որոշ մարդիկ մեծ սիրով ուրիշներին են տալիս այն` ինչը հենց իրենց է անհրաժեշտ:

► Միշտ ամենամեծ հիմարությունները մարդ գործում է ազնիվ մղումներից դրդված:

► Վատ չէ, երբ ծիծաղով է սկսվում ընկերությունը, իսկ ավելի լավ է, երբ դրանով էլ վերջանում է:

► Կանայք երկրորդ անգամ ամուսնանում են միայն այն դեպքում, եթե ատել են առաջին ամուսնուն, իսկ տղամարդը այն դեպքւմ, եթե պաշտել է առաջին կնոջը: Կանայք ամուսնության մեջ երջանկություն են փնտրում, տղամարդիկ՝ վտանգի են ենթարկում սեփական երջանկությունը:

► Կանայք ամուսնության մեջ երջանկություն են փնտրում, տղամարդիկ վտանգի են ենթարկվում իրենց երջանկությունը:

► Ոչ ոք իր իդեալին երկու անգամ չի հանդիպում:

► Տղամարդը կարող է երջանիկ լինել կնոջ հետ, քանի դեռ չի սիրում նրան:

► Գեղեցկությունը նրան կործանեց, գեղեցկությունը և հավերժ երիտասարդ լինելու ձգտումը, որը ինքն իր համար հորինեց: Առանց դրանց նրա կյանքը մաքուր կլիներ:

► Նախանշաններ գոյություն չունեն: Ճակատագիրը մեզ համար մունետիկներ չի առաքում: Նա չափազանց խելացի կամ չափազանց դաժան է այդ բանի համար:

► Մարդ կարող է վերապրել ամեն ինչ, բացի մահից:

► Միայն երկու տեսակի մարդիկ կան, որոնք իսկապես հետաքրքիր են` մարդիկ, որոնք բացարձակապես ամեն ինչ գիտեն կյանքի մասին, և մարդիկ, որոնք բացարձակապես ոչինչ չգիտեն:

► Երբեմն կյանքում մենք բախվում ենք այնպիսի ողբերգության հետ, որն ունի գեղարվեստական գեղեցկության տարրեր: Եթե այդ գեղեցկությունը իսկական է, ապա դրամատիզմը ուղղակի կլանում է մեր զգացումները: Մենք հանկարծ զգում ենք, որ այլևս ոչ թե դերակատարներ, այլ լոկ հանդիսատես ենք այդ ողբերգության մեջ: Կամ, ավելի ճիշտ` երկուսը միասին: Դիտում ենք ինքներս մեզ և ներկայացման հրաշքով դյութվում:

► Գեղեցիկի ետևում միշտ ինչ-որ ողբերգական բան է թաքնված: Որպեսզի փթթի ամենափոքր ծաղիկը, աշխարհները պետք է տանեն երկունքի տառապանքները:

► Կանայք ոգևորում են մեզ վեհ գործեր կատարելու, բայց միշտ խանգարում են դրանք իրականացնելու:

► Յուրաքանչյուր դիմանկար, որ կերտվում է մեծ զգացմունքով, դա իր իսկ նկարչի դիմանկարն է, և ոչ թե բնորդինը:

► Քանի որ տասնիններորդ դարը սնանկացել է կարեկցանքի գերածախսից, ես կառաջարկեի դիմել գիտությանը, որ մեզ սովորեցնի ճշմարտության ուղին: Զգացմունքները լավ են նրանով, որ շեղում են մեզ այդ ուղուց, իսկ Գիտությունը նրանով` որ չի ճանաչում ոչ մի զգացմունք...

► Որքան էլ ցավալի լինի, բայց հանճարն ավելի հարատև է, քան գեղեցկությունը: Այդ պատճառով էլ մենք ձգտում ենք անսահմանորեն զարգացնել մեր միտքը: Գոյության կատաղի պայքարում մենք ուզում ենք ունենալ հաստատուն մի բան և լցնում ենք մեր գլուխը անպետքություններով, փաստերով, և կյանքում մեր տեղը հաստատելու դատարկ հույսով: Լավ կրթված, ամեն ինչից տեղյակ մարդ-ահա ժամանակակից իդեալը:

► Մեր խելագարության ժամանակ մենք բաժանել ենք հոգու և մարմնի ներդաշնակությունը և հայտնագործել գռեհիկ ռեալիզմն ու դատարկ իդեալիզմը...

► Աշխարհը մեծ է, այնտեղ շատ հետաքրքիր մարդիկ կան: Մի խլիր ինձանից այն միակ մարդուն, որը ներշնչում է իմ արվեստին իր իսկ հմայքը:

► Մեր կյանքում չպետք է լինի ոչ ճգնավորություն, որը սպանում է զգացմունքները, ոչ էլ գռեհիկ սանձարձակություն, որն այդ զգացմունքները բթացնում է:

► Դառնալ սեփական կյանքի հանդիսատեսը, նշանակում է խուսափել կյանքի տառապանքներից:

► Երբեմն այն, ինչ մեռած ենք համարում, դեռ երկար չի ուզում մեռնել:

► Նույնիսկ ուրախության հուշերն իրենց դառնությունն ունեն, իսկ անդարձ հաճույքի հիշուղությունները ցավ են պատճառում:

► - Ես նախանձում եմ ամեն ինչի, որի գեղեցկությունը անմահ է: Նախանձում եմ նույնիսկ իմ այս դիմանկարին: Ինչու՞ նա պետք է պահպանի այն, ինչ ինձ վիճակված է կորցնելու:

► Ամեն անգամ, երբ սիրում ես, սիրում ես առաջին անգամ: Փոխվում է կրքի առարկան, իսկ կիրքը միշտ անկրկնելի է: Կյանքը լավագուն դեպքում մարդուն նվիրում է միայն մի մեծ ակնթարթ, և երջանկության գաղտնիքը հենց նրանում է, որ այդ մեծ ակնթարթը որքան հնարավոր է հաճախ վերակենդանացնել:

► Կանանցից հանճար չի լինում: Նրանք զարդարող սեռ են: Նրանք աշխարհին ասելիք չունեն, բայց ասում են շատ քաղցր ձևով: Կանայք մարմնավորում են նյութի հաղթանակը մտքի հանդեպ, իսկ տղամարդիկ` մտքի հաղթանակը բարոյականության հանդեպ:

► Կյանքը չափազանց կարճ է, որպեսզի ուսերիդ կրես նաև ուրիշի սխալների ծանրությունը: Յուրաքանչյուր ոք իր անձնական կյանքն ունի և դրա համար ինքն է վճարում: Ափսոս միայն, որ մի սխալի համար հաճախ մարդ ստիպված է լինում վճարել անվերջ: Մարդու հետ ունեցած իր հաշիվներում ճակատագիրը երբեք չի համարում նրա պարտքերը մարած:

► Իմանալը բացասական է սիրո համար: Միայն անհայտությունն է գերում մեզ: Մշուշի մեջ ամեն ինչ հրաշալի է:

► Երիտասարդությունը վերադարձնելու համար պետք է միայն կրկնել բոլոր խելահեղությունները:

► Ովքեր սիրո մեջ հավատարիմ են, նրանց հասանելի է միայն սիրո սովորական էությունը: Իսկ սիրո ողբերգությունը ճանաչում են միայն նրանք, ովքեր դավաճանում են:

► «Անբարոյական» գրքերը այն գրքերն են, որոնք աշխարհին ցույց են տալիս նրա արատները:

► Երբ ես մեկին չափազանց սիրում եմ, երբեք չեմ տալիս նրա անունը: Դա միևնույն է, թե ուրիշին տաս քեզ համար շատ թանկ մարդու ինչ-որ մասնիկ: Եվ գիտես, ես դարձել եմ գաղտնապահ, ինձ դուր է գալիս մարդկանցից թաքցնել իմ գաղտնիքները: Դա, թերևս, միակ բանն է, որ ժամանակակից կյանքը կարող է դարձնել մեզ համար խորհրդավոր և թովիչ:

► Լավ որոշումների մեջ ինչ-որ չար ճակատագիր կա, նրանք միշտ չափազանց ուշ են կատարվում:

► Ուրիշների ողբերգության մեջ ինչ-որ անսահման ողորմելի բան կա:

► Շատ ավելի անվտանգ է ոչնչով ուրշներից չտարբերվել

► - Դուք չափազանց շա՞տ եք սիրահարված նրան,-հարցրեց նա - Ես ինքս կուզեի այդ իմանալ: - Իմանալը ճակատագրական է սիրո համար: Միայն անհայտությունն է գերում մեզ: Մշուշի մեջ ամեն ինչ հրաշալի է: - Բայց մշուշում մարդ կարող է շեղվել ճանապարհից: - Բոլոր ճանապարհները դեպի նույն տեղն են գնում: - Դեպի ու՞ր: - Հիասթափություն.....

► Ամուսնության միակ հրապույրը այն է, որ կեղծիքը դառնում է միանգամայն անհրաժեշտ երկու կողմերի համար էլ:

► Ամենաաննշան բանն անգամ դառնում է զմայլելի, երբ թաքցնում ես նրան:

► Ամեն մի նոր, անծանոթ զգացումի համար արժե վճարել ամեն ինչ:

► Բանականությունն ինքնին օրինաչափության շեղում է:

► Մեղքեր կան, որոնց հիշողությունը ավելի զմայլիչ է, քան իրագործելը, կան տարօրինակ հաղթանակներ, որոնք հագեցնում են ոչ այնքան կրքերը, որքան հպարտությունը և ավելի մեծ ուրախություն են պատճառում բանականությանը, քան ընձեռել են կամ կարող են երբևէ ընձեռել զգայություններին:

► Չկան բարոյական կամ բարոյազուրկ գրքեր: Կան գրքեր, որոնք լավ են գրված կամ գրված են վատ: Ահա և բոլորը:

► Չէ որ կավե ոտքերն են կուռքն արժեքավոր դարձնում: Դքսուհու ոտքերը շատ գեղեցիկ են, բայց նրանք կավից չեն: Ավելի ճիշտ սպիտակ հախճապակուց են: Նրանք անցել են կրակի միջով, իսկ այն, ինչ կրակը չի ոչնչոցնում, ուրեմն թրծում է:

► Երևակայությունն է ստիպում, որ զղջումը կրնկակոխ հետևի մեղքին: Միայն երևակայնությունն է մեզ համար պատկերում մեր գործած մեղքերի զարհուրելի հետևանքները:

► Տղամարդիկ ամուսնանում են հոգնածությունից, իսկ կանայք` հետաքրքրությունից: Հետո երկուսն էլ հիասթափվում են:

► Եթե տհաճ է, երբ մարդու մասին շատ են խոսում, ապա ավելի վատ է, երբ բոլորովին չեն խոսում:

► Հենդոնիզմը կսովորեցնի մարդկանց որսալ կյանքի յուրաքանչյուր ակնթարթ,քանի որ կյանքն ինքն անցնող ակնթարթ է :

► Կրքով համակված մարդու մտքերը պտտվում են շրջանաձև:

► Եթե չես կարողանում քեզ ինչ-որ բան ներել, մոռացիր դա:

► Շատ գեղեցիկ կանանց ամուսիններին ես դասում եմ հանցագործների շարքին:

► Որպես բարեկամ ես ընտրում եմ գեղեցիկ մարդկանց, որպես ընկեր՝ լավ համբավ ունեցողներին և որպես թշնամի՝ խելացիներին:

► Միայն դատարկ, սահմանափակ մարդիկ չեն դատում արտաքինով: Աշխարհի իսկական գաղտնիքը տեսանելին է, ոչ թե անտեսանելին:

► Ովքեր իրենց կյանքի ընթացքում մեկ անգամ են սիրում, իրոք թեթևամիտ են: Նրանց, այսպես կոչված, հավատարմությունը ես համարում եմ սովորույթի լեթարգիա կամ երևակայության բացակայություն: Սիրո հավատարմությունը, ինչպես և մտքերի հետևողականությունն ու անփոփոխությունը պարզապես անզորության խոստովանություն է:

► Հենց այն, ինչին դու անմնացորդ հավատում ես` իրականում գոյություն չունի:

► Մեզանից ոչ մեկը տանել չի կարողանում այն մարդկանց, որոնք նույն թերություներն ունեն, ինչ որ մենք:

► Մեր օրերի մարդիկ գիտեն ամեն ինչի գինը, բայց ոչ մի բանի արժեքը չգիտեն...

► Երբ մենք ինքներս մեզ ենք մեղադրում, զգում ենք, որ ուրիշ ոչ մեկ իրավունք չունի այլևս մեզ մեղադրելու:

► Ինչի մասին չեն խոսում, թվում է թե երբեք չի եղել:

► Ծերության ողբերգությունը նրանում չէ, որ մարդ ծերանում է, այլ նրանում, որ մարդ հոգով միշտ երիտասարդ է մնում:

► Փորձ անունը մարդիկ տվել են իրենց սխալներին:

► Չկա այնպիսի բան, որ արվեստը չկարողանա արտահայտել:

► Կանայք տղամարդկանց վերաբերվում են ճիշտ այնպես, ինչպես մարդկությունը` աստվածներին: Նրանք երկրպարգում են մեզ և միշտ ձանձրացնում ինչ-որ բան պահանջելով: Նրանք պահանջում են այն, ինչ առաջինն են նվիրում: Նրանք մեզ սիրում են մեզ մեր թերությունների համար: Նրանք սեր են արթնացնում և սեր էլ իրավունք ունեն սպասելու... սեր... կանայք տղամարդկանց տալիս են իրենց կյանքի ամենաթանկագին բանը... բայց նրանք անվերջ հետ են պահանջում, կաթիլ առ կաթիլ... դրանում է նրանց ամբողջ սխալը...

► Մարդ ափսոսում է բաժանվել նույնիսկ ամենավատ սովորություններից: Թերևս հենց այդ սովորությունների համար ամենից շատ ենք վշտանում: Դրանք մեր «ես»-ի էական մասն են...

► Երիտասարդությունը միակ գանձն է, որ արժե պահպանել:

► Սիրում եմ մարդկանց ճանաչել ինքս՝ առանց որևէ մեկի միջնորդության:

► Բնական լինելը, գիտեմ, պարզապես կեցվածք է, և մարդկանց համար ամենաանտանելի կեցվածքը:

► «Խիղճը» վախկոտության պաշտոնական անվանումն է:

► Անցյալի միակ հրապույրն այն է, որ նա անցյալ է: Բայց կանայք երբեք չեն նկատում, որ վարագույրն իջել է: Նրանք միշտ ցանկանում են վեցերորդ գործողությունը, ուզում են՝ շարունակվի ներկայացումը, երբ արդեն չքացել է ամեն հետաքրքրություն:

► Հոգի և մարմին, մարմին և հոգի…Ի˜նչ հանելուկ է դա: Հոգու մեջ թաքնված են կենդանական բնազդներ, իսկ մարմնում զգացվում են շնչավորող պահեր: Զգացմունքային բռնկումները կարող են նրբանալ, իսկ բանականությունը` բթանալ: Ո՞վ կարող է ասել, երբ է լռում մարմինը, և երբ է սկսում խոսել հոգին: Որքան մակերեսային են սովորական հոգեբանների անհամոզիչ բնորոշումները: Եվ միևնույն ժամանակ որքան դժվար է որոշել, թե տարբեր դպրոցներից որն է ավելի մոտ ճշմարտությանը: Իսկապե՞ս մարդու հոգին լոկ ստվեր է, ամփոփված մեղսագործ պատյանի մեջ: Թե՞ մարմինն է ամփոփված հոգու մեջ, ինչպես ենթադրում էր Ջորդանո Բրունոն: Հոգու անջատումն մարմնից նույնքան անհասկանալի է, որքան հոգու և մարմնի միաձուլումը:

► Մենք երբեմն կենտրոնացնում ենք մեր ուշադրությունը աննշան դեպքերի վրա, երբ սարսափելի է մտածել ամենակարևորի մասին:

► Դուք սպանեցիք իմ սերը: Առաջ դուք հուզում էիք իմ երևակայությունը, իսկ հիմա ոչ մի հետաքրքրություն չեք առաջացնում իմ մեջ: Աստված իմ, ինչքան էի ես հիմար, ինչ խենթություն էր իմ սերը Ձեր նկատմամբ: Այժմ ինձ համար դուք ոչնչություն եք: Ես ձեզ այլևս տեսնել չեմ ուզում: Նունիսկ չեմ էլ հիշի Ձեզ, Ձեր անունը չեմ արտասանի Երբեք: Օ՛հ, եթե իմանայիք, թե դուք ինչ էիք ինձ համար առաջ ... Առաջ .. Հիշելը նույնիսկ ցավ է պատճառում ինձ: Երանի ես երբեք տեսած չլինեի Ձեզ : Դուք փշրեցիք իմ բոլոր երազանքները:

► Ինձ համար Գեղեցկությունը հրաշքների հրաշքն է:

► Նա սքանչելի է, ինչպես ինքը Սերը:

► Վիշտը չի հուզում, բայց գեղեցկությունը, միայն գեղեցկությունը կարող է լցնել ձեր աչքերը արցունքով:

► Ամենաանշան բանն անգամ դառնում է զմայլելի, երբ թաքցնում են:

► Երջանկության իսկական գաղտնիքը գեղեցիկի որոնման մեջ է:

► Եթե մարդ իսկապես որևէ բանով հայտնի է դառնում, թշնամիներ է վաստակում: Հասարակության համակրանքը շահելու համար պետք է միջակություն լինել:

► Բաներ կան, որ համառորեն չեն ուզում մոռացվել:

► Սովորական մարդիկ սպասում են, որ կյանքն ինքը բացի նրանց առաջ իր գաղտնիքները: Բայց որոշ ընտրյալների համար կյանքի գաղտնիքները բացահայտվում են նախքան վարագույրի բացվելը: Երբեմն դրան նպաստում է արվեստը (գլխավորապես գրականությունը), անմիջականորեն ներգործելով մարդկային մտքի և զգացմունքների վրա:

► Հաճույքը բնության փորձաքարն է, որով նա ստուգում է մարդուն:

► Երբ մարդ երջանիկ է, միշտ լավն է, բայց միշտ չէ, որ լավ մարդիկ երջանիկ են լինում:

► Բավական է, որ մարդ խելք ունենա կամ ինքնատիպ լինի, և ահա չար լեզուները կսկսեն չարախոսել:

► Ամենաթույլ զգացումները այն զգացումներն են, որոնց ծագումը մեզ համար հասկանալի է:

► Լավատեսության հիմքում ընկած է բացարձակ սարսափը:

► Վերափոխել մարդկային բնավորությունը, նշանակում է միայն փչացնել այն:

► Լինել լավը, նշանակում է ներդաշնակվել ինքն իր հետ:

► Պատահում է հաճախ կյանքի իսկական ողբերգություններն այնպես անէսթետիկական ձևով են կատարվում, որ վիրավորում են մեզ իրենց կոպիտ մոլեգնությամբ, բացարձակ անհետևողականությամբ, անմտությամբ, նրբագեղության լրիվ բացակայությամբ:

► Մի՞թե ձևացնելը այդքան մեծ մեղք է: Կարծում եմ՝ ոչ: Դա պարզապես մարդկային անձնավորությանը բազմազանություն տալու միջոց է:

► Կանայք միշտ պաշտպանվում են հարձակումով: Եվ նրանց այդ հարձակումները հաճախ վերջանում են հանկարծակի և անհասկանալի հանձնվելով:

► Խորտակաված կարելի է համարել միայն այն կյանքը, որն իր զարգացման մեջ կանգ է առել:

► Ոչ մի քաղակակիրթ մարդ չի զղջում երբևէ, որ տրվել է հաճույքին, իսկ անքաղաքակիրթը չգիտե ինչ է հաճույքը:

► Փաստորեն իրական աշխարհում մեղսագործները չեն պատժվում, ոչ էլ՝ անմեղները հատուցվում:

► Հաջողությունը տրված է ուժեղին, իսկ ձախորդությունը նետված է թույլին:

► Ավելի լավ չէ՞ր լինի, եթե յուրաքնչյուր մեղքն իր հետ անմիջապես արժանի պատիժ բերեր: Պատիժը մաքրում է: Ոչ թե. «Մեր մեղքերին թողություն տուր» այլ. «Պատժիր մեզ մեր անօրենությունների համար»-ահա թե ինչպես պետք է լինի մարդու աղոթքը ամենաարդար Աստծուն:

► Արվեստը շատ ավելի վերացական է, քան մենք պատկերացնում ենք:

► Այն մարդկանց տանջանքների մեջ, որոնք այլևս սիրելի չեն, միշտ ինչ-որ ծիծաղելի բան կա:

► Միակ բանը, որի համար մարդ երբեք չպետք է զղջա, իր սխալներն ու մոլորություններն են...

► Աշխարհը ղեկավարում են անհատականությունները և ոչ թե գաղափարները:

► Մեր գալիքը սովորաբար նման է մեր անցյալին, և եթե մի անգամ մեղանչել ենք դժկամությամբ, դա կրկնում ենք կյանքում բազմաթիվ անգամ, բայց արդեն բավականությամբ:

► Հաճախ մարդ կարծում է, թե ինքը ուրիշի վրա է փորձ կատարում, մինչդեռ իրականում փորձը կատարում է հենց իր վրա:

► Մենք իրավունք ունենք մարդու մասին դատել մյուսների վրա թողած ազդեցությամբ:

► Շատ բաներ մենք դեն կնետեինք, եթե չվախենայինք, որ ուրիշները կվերցնեն:

► Լավ որոշմները պարզապես մի չեկ են, որոնք մարդիկ դնում են մի բակ, որտեղ ընթացիկ հաշիվ չունեն:

► Մարդ պետք է կլանի կյանքի գույները, բայց երբեք չհիշի մանրամասնությունները:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: