Պատրիկ Մոդիանո «Որ չկորչես թաղամասում»

 ► Նկատե՞լ եք, որ խիստ հազվադեպ եք հանդիպում նրանց, ում իսկապես կուզեիք հանդիպել: Կյանքում երկու-երեք անգա՞մ:

►  Օրերից մի օր մենք ի վերջո մոռանում ենք մեր կյանքի անախորժ կամ էլ չափից դուրս ցավագին մանրամասները: Բավական է մեջքի վրա պառկած լողալ մակերևույթով ու փակ աչքերով օրորվել անհատակ ջրերի երեսին:

►  Շատ տարիներ անց փորձում ես գտնել մի շարք հանելուկների լուծումը, որ ժամանակին հանելուկ չէին, ուզում ես վերծանել կիսով չափ ջնջված գրերը հնագույն մի լեզվի, որի այբուբենն անգամ չգիտես:

►  Ինչու՞ մարդկանց, որոնց գոյության մասին չէիք էլ կասկածում, որոնց հանդիպում եք կյանքում մի անգամ ու այլևս չեք տեսնի, վիճակված է, ասես ետնաբեմից, այդքան կարևոր դեր խաղալ ձեր կյանքում:

► Ինչ տարօրինակ ճանապարհ պետք է անցնեի` քեզ հասնելու համար:

► Ինչպես կարելի է վեպի հերոս դարձնել մեկին, ով կարևոր է եղել ձեր կյանքում: Վեպի մեջ թափանցելուն պես այդ անձնավորությունն առհավետ փախչում է ձեզնից` ասես հայելու մյուս կողմն անցնելով: Ասես երբևէ գոյություն չի ունեցել իրական կյանքում: Ասես նրան դատապարտել են անէության:

►  Մանկության հիշողությունները հաճախ աննշան մանրամասներ են, որ հառնում են անէությունից:

► Աղետի ու բարոյալքման ժամանակներում, եթե չես ուզում հավասարակշռությունդ կորցնել ու գլորվել ներքև, միակ ելքը որևէ հաստատուն կետ գտնելն է:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: