Մայիսի 23-ին Ավ. Իսահակյանի անվան գրադարանում տեղի ունեցավ «Գրքամոլ ակումբի» կողմից կազմակերպված բաց քննարկում «
Սուլամիթա. Սևակի մեծ սերը» գրքի հեղինակ
Հովիկ Չարխչյանի հետ:
Դահլիճը լեփ լեցուն էր: Քննարկման բոլոր մասնակիցները պարզապես հիացած էին գրողի ստեղծագործությամբ և եկել էին իրենց շնորհակալություն հայտնելու գրողին, տալու իրենց հուզող հարցերը և պարզապես հաճելի զրույց ունենալու ոչ միայն պարզապես հիանալի գրողի, այլ նաև հետաքրքիր և անմիջական մարդու հետ:
Հանդիպման սկզբում գրողը ներկայացրեց գրքի ստեղծման նպատակը, հիմնականում առանձնացնելով երեք հանգամանք. ընթերցողին ծանոթացնել Սևակի այդ ժամանակահատվածի կյանքի հետ առավել մանրամասն՝ ներկայացնելով տեղեկություններ, որոնք մինչ այս գրողի մասին հայտնի չեն եղել, հնարավորություն ընձեռել նամականիի միջոցով ավելի խորը ըմբռնելու այդ ժամանակահատվածում գրված ժողովածուներում ամփոփված բանաստեղծությունները և որ ամենակարևորն է, նկարագրել մի մեծ սիրո պատմություն, ցույց տալ, թե ինչպիսին պետք է լինի իսկական սերը:
Մասնակիցները, իհարկե, բազմաթիվ և բազմաբնույթ հարցեր ունեին գրողին. պահպանվո՞ւմ է կապը Սուլամիթայի հետ, ինչպե՞ս հաջողվեց գտնել նրան, գրելուց ինչու՞ հենց որոշվեց գրել նամականիի ձևով, բոլոր նամակներն ե՞ն արդյոք ընդգրկվել նամականիում, գրելիս գրողը ավելի շատ փորձում էր կենսագրական տվյալներ հաղորդել, թե՞ առավել շատ ուզում էր գեղարվեստական գիրք գրել: Հեղինակի պատասխանները միայն հաճելի ժպիտ էին առաջացնում ներկաների մոտ:
Հովիկ Չարխչյանը նշեց, որ եթե հանկարծ գրելու ընթացքում փորձեր մտածել ինչ-որ ձևաչափով գրել, որպես կենսագրական, թե որպես գեղարվեստական գիրք, կամ աշխատանքին մոտենա որպես արվեստի գործ, թե փաստագրական գիրք, ոչ մի բան էլ չէր ստացվի: Հեղինակը նշեց նաև, որ գիրքը գրելը իրենից ենթադրում էր բավականին մեծ ֆիզիկական տանջանք, անհրաժեշտ էր վերլուծել տարիների կնիքը իրենց վրա կրող նամակները, հաղթահարել այնպիսի բարդություններ, ինչպիսիք են նամակներում նշված անծանոթ անունների հետ կապի բացահայտումը և գեղարվեստական կոնտեքստում դրանց տեղավորելը, ռուսերեն տառերով հայերեն գրված նախադասությունների վերծանումը, բուն էության վերհանումը՝ նշելով նաև, որ դա իր կյանքի ամենահաճելի տանջանքն էր:
Ի սկզբանե գիրքը բացասական է ընդունվել և արժանացել է սուր քննադատության, սակայն, ինչպես Հովիկ Չարխչյանը նշեց և քննարկման մասնակիցների կարծիքներն էլ վկայեցին, գիրքը այժմ ընդունվում է և շատ սիրված է հասարակության կողմից: Դրա վկայությունն է նաև այն հանգամանքը, որ 2014 թ. Հովիկ Չարխչյանի սիրված և «սկանդալային» «Սուլամիթա. Սևակի մեծ սերը» երկհատոր ստեղծագործությունը երևանյան բեսթսելլերների վարկանիշային աղյուսակում զբաղեցրել է երրորդ հորիզոնականը:
Գրողը նաև նշեց, որ այժմ աշխատում է Սևակի կյանքի մեկ այլ հատվածին՝ մանկությանը՝ 1924-1953 թթ. նվիրված գրքի վրա, նշելով, որ այդ հատվածի մասին մեր ունեցած տեղեկությունները շատ քիչ են և չեն բացահայտում այդ ժամանակահատվածում Սևակի բուն կյանքը: Իսկ ընթեցողների այն հարցին, թե երբ կարելի է կարդալ այդ գիրքը, հետևեց Հովիկ Չարխչյանի գեղեցիկ պատասխանը՝ երբ ավարտեմ: Ընթերցողը արդեն իսկ անհամբերությամբ սպասում է նաև այդ գրքին:
Հանդիպման վերջում մասնակիցներից մեկի հարցին, թե ովքեր են ազդեցություն ունեցել իր՝ որպես գրողի կյանքում, Հովիկ Չարխչյանը պատասխանեց՝ ծնողներս:
Կարծում ենք ամեն ինչ ասված է. հիանալի մարդ, սիրված ստեղագործություն... հետաքրքիր զրույց, հաճելի տպավորություններ... նախապայմաններ հաջոդ հանդիպման համար...
Հ. Գ. Եվս մեկ անգամ անչափ շնորհակալություն Հովիկ Չարխչյանին հրավերն ընդունելու և անչափ հաճելի զրույցի համար:
Հանդիպման բոլոր նկարներն՝
այստեղ:
մեկնաբանություններ