Շաբաթվա ամփոփում ►01.05.14-07.05.14◄

Այս շաբաթ կայքում ավելացվեց բոլորի կողմից շատ սիրված Էթել Լիլիան Վոյնիչի «Բոռ» գիրքը: Ընթերցողները հնարավորություն ունեն իրենց կարդացած գրքերից դուրս բերված մեջբերումները տեղադրել այստեղ՝ Այնուհետև Գրքամոլի էջում մեր նախաձեռնության ադմինիստրատորների կողմից տեղ գտան հետևյալ մեջբերումները, որոնք արժանացան մեր հազարավոր հետևորդների ուշադրությանը՝  

Կանայք սիրում են գովասանքը վայելել կաթիլ-կաթիլ և ոչ թե միանգամից կուլ տալ:Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Սակայն, Մերսեդես, պարծանքով եմ ասում, ես պետք էի աստծուն, և աստված ինձ կյանք պարգևեց: Մտածեք անցյալի մասին, աշխատեք կանխատեսել ապագան և ասացեք. մի՛թե ես նախախնամության գործակատարը չեմ:
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»

Այս աշխարհում չկա ոչ երջանկություն, ոչ դժբախտություն. թե մեկը, թե մյուսը հարաբերական են. միայն նա, ով անսահմանորեն դժբախտ է եղել, կարող է անսահման երջանկություն զգալ:
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»

Հաճի՛ր, բարերար, պարգևել մահվան արժանավորիս, Իմ անարգաձայն պղնձի տեղակ՝ շնորհիդ ոսկին, Անզարդ սևաթույր իմ երկաթի տեղ՝ Հրաշեկ պղինձն այն Լիբանանի, Որ օրինակն է առաքինության: Ինչու կարծրացնես սիրտը եղկելուս, անճա՜ր ահավոր, Որ չթափանցի երկյուղդ այնտեղ: Թող, որ անվաստակ չմնամ փոքր իմ այս աշխատանքից, Ինչպես ժրաջան սերմնացուն՝ ամուլ, անբերրի հողի, Թող չպատահի ինձ հանկարծ երկնել, սակայն չծնել, Ողբալ՝ չարտասվել, Խորհել՝չհառաչել, Ամպել՝ չանձրևել, գնալ՝ չհասնել, Քեզ ձայն տալ, և դու ձայնս չլսես, Պաղատել, սակայն անտեսված մնալ, Կողկողել,սակայն դու չողորմես, Աղաչել քեզ, բայց չշահել ոչինչ, Զոհեր մատուցել, բայց չճենճերել, Քեզ տեսնել, սակայն ձեռնունայն դուրս գալ: Լսիր ինձ, նախքան ես կդիմեմ քեզ...
Գրիգոր Նարեկացի «Մատյան Ողբերգության»

Կինը պետք է իր սիրած միակ մարդու առաջ բաց անի իր ամբողջ հոգին:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Թող աղեղը ձգված լինի մինչև վերջը. ավելի հեռու կթռչի կյանքի նետը...
Ռոմեն Ռոլան «Հմայված հոգին»

Նրանք այնքան տարի են միասին ապրել, որ այժմ բաժանվելն ուղղակի ծիծաղելի կլինի:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

- Խոստացիր ինձ մի բան:
- Ի՞նչ,- հարցրեց Ջեննին:
- Այսուհետև ինձանից ոչ մի բան չթաքցնել, հասկանու՞մ ես: Ոչինչ չորոշել առանց ինձ և ոչինչ չանել առանց իմ գիտության: Եթե քեզ որրէ միտք տանջում է, արի ինձ մոտ և ասա: Ես քեզ չեմ ուտի: Կարող ես ինձ հետ խոսել քո բոլոր հոգսերի մասին: Ես քեզ կօգնեմ նրանցից ազատվել, իսկ եթե օգնել չկարողանամ էլ, համենայն դեպս մենք իրարից ոչ մի գաղտնիք չենք ունենա: Չեմ կարողանում համակերպվել այն մտքի հետ, որ կյանքը գնում է, ու չես կարողանում ապրել լիքը կյանքով:
Էռնեստ Հեմինգուեյ «Եվ ծագում է արևը (Ֆիեստա)»

Անցնում է մի սերունդ, գալիս է ուրիշ սերունդ, իսկ երկիրը հավերժ է...Ծագում է արևը, մայր է մտնում արևը ու շտապում այնտեղ, որտեղից ծագում է...Փչում է քամին հարավ, փչում է հյուսիս, պտտվում, պտույտ տալիս ու դառնում ի շրջանս յուր... Դեպի ծով են հոսում բոլոր գետերը, իսկ ծովը դուրս չի գալիս իր ափերից, քանզի վերադառնում են գետերն այնտեղ, որտեղից սկիզբ են առնում ու նորից հոսում:
Էռնեստ Հեմինգուեյ «Եվ ծագում է արևը (Ֆիեստա)»

Ամեն մի թուլություն, նույնիսկ թուլության նշան խրտնեցնում էմարդկանց: Նրանք բնազդաբար հեռու են փախչում ձախորդներից, խուսափում են նրանցից, ասես վախենալով, թե կվարակվեն:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Ուժին պետք է հակադրել ավելի հզոր ուժ, ոչ թե թուլություն, ոչ թե հրաժարում...
Ռոմեն Ռոլան «Հմայված հոգին»

Հազվադեպ երջանկություն է, եթե այն կնոջ մեջ, որի հետ ապրում ես, գտնում ես ջահելություն, գեղեցկություն, խելք, մեղմաբաոր բնավորություն և քո սեփական հայացքները, միայն ավելի մեղմ ու հուզական ձևով:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Երբեք մի՛ ստիր, երբեք մի՛ փորձիր փաստերն այնպես չներկայացնել, ինչպես ինքդ ես տեսնում: Ճշմարտությունը կյանքի շունչն է, բոլոր արժանիքների հիմքը, և գործի մթնոլորտում էլ այն լավ համբավ է ապահովում նրա համար, ով հաստատորեն ճշմարտության կողմ է պահում:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Գործարար աշխարհում սովորաբար նշանավոր տեղ գրավել հաջողվում է միայն մեկ գաղափարով տարված մարդուն, որը հաստատ համոզված է, թե նախախնամությունն ինքն է փայլուն ապագա նախապատրաստել իր համար իր ընտրած այս կամ այն ասպարեզում: Օճառի մի նոր տեսակ, կամ պահածոների տուփեր բանալու մի դանակ, կամ անվտանգ ածելի, կամ արագության հոսանքափոխիչ-մի ինչ-որ բան լիովին տիրում է մարդու երևակայությանը, այրում է նրան շիկացածածուխի պես և պռնկեպռունկ լցնում նրա էությունը: Այդպես այրվելու համար հարկավոր է աղքատություն և երիտասարդություն: Այն բանը, որին որ որոշել է նվիրել իր ամբողջ կյանքը, պետք է նրա առաջ ճանապարհ բաց անի դեպի անհամար հնարավորությունները և անհամար բերկրանքները: Եվ նպատակը պետք է լինի երջանկությունը, այլ կերպ՝ կրակը բավական պայծառ չի վառվի, շարժիչ ուժը բավականաչափ զորեղ չի լինի և հաջողությունը լիակատար չի ստացվի:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Նա նայում էր աչքերիս մեջ այնպես, ինչպես նա գիտեր նայել, այնքան, մինչև սկսում էր թվալ, թե դա նրա աչքերը չեն արդեն: Նրա աչքերը նայում էին, նայում այնքան, ինչքան որևէ այլ աչքեր աշխարհում չէին կարող նայել: Նա նայում էր այնպես, ասես աշխարհում չկար մի այնպիսի բան, որին չհամարձակվեր նայել, մինչդեռ իրականում նա կյանքում շատ ու շատ բաներից էր վախենում:
Էռնեստ Հեմինգուեյ «Եվ ծագում է արևը (Ֆիեստա)»

Հոգս չէ, թե մի մարդ քանի աստվածների կարող է հավատալ, բայց ուրանալ բոլոր աստվածներին` մի հրեշավոր հանցանք է:
Էդուարդ Բուլվեր-Լիտտոն «Պոմպեյի վերջին օրը»

Ես ամենևին չեմ գտնում, թե քեզ համար ես միակ կինը պիտի լինեմ, եթե միայն դու ինքդ չես ուզում այդ: Իմ կարծիքով եսապաշտ լինել չի կարելի: Որոշ կանայք այլ կերպ են մտածում, բայց եթե տղամարդն ու կինը չեն ուզում միասն ապրել, ինչու՞ պիտի միմյանց հարկադրեն: Եվ նույնիսկ եթե տղամարդը մի կարճ ժամանակով հեռանա և հետո էլի վերադառնա, այդ այնքան էլ սարսափելի բան չէ:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Մարդուն տված է գործել, աշխարհքիս բարիքը վայելելու, երջանիկ կյանք անցնելու համար քրտինք թափել, տքնիլ, գլուխը վտանգի ենթարկել, բայց արդարության դեմ չմեղանչել, ուրիշի ունեցածը անուղղակի միջոցներով չհափշտակել, ծուռն և պարսավելի ճանապարհով արծաթի ու փառքի համար անձնուրաց և ընկերադավ չլինել, այս բաները ներելի չեն հոգեկան և մտավոր արարածին։
Պերճ Պռոշյան «Հացի խնդիր»

Այդպես դեռևս խաղաղ ու պարզ երկնքում փոփոխված ու ճնշող օդի ծանրությունը ազդարարում է մոտալուտ փոթորիկ։
Ալբերտո Մորավիա «Արհամարհանք»

Ճշմարիտ է այն խոսքը, թե մարդուս գլխավոր դատավորն յուր խիղճն է. նրանից արդար և ոչ մի դատաստան անող չի եղել ի սկզբանե անտի և չի էլ լինելու, ի՛նչ գործում ևս՝ բարի կամ չար, խիղճը քեզանից անբաժան է, տեսնում է արածներդ և յուր վճիռն ամենքից առաջ տալիս է, կամ դափնի պսակ և կամ հանցավորի սև կնիք է դնում ճակատիդ։ Ոչ մի վճիռ, կարելի է ասած, այնպես զգալի չի լինում, ինչպես մարդուս ներքին դատավորի, ամենքին իրան է հայտնի, թե ինքն ինչու՞ այսօր խիստ ուրախ է, կամ ի՞նչ կնճիռներ են պատել նրա երեսին, կուզես փակվիր սենեկումդ, կուզես անկողնի մեջ մտիր, գլուխդ վերմակի տակը կոխիր, եթե դու քո դատավորի առաջին սևերես ես, մի սուր խայթոց թակում է սիրտդ, իսկ եթե պարզերես՝ մի հրճվանք, մի ուրախություն փառավորում է քեզ։
Պերճ Պռոշյան «Հացի խնդիր»

Իր միակ սերը, միակ երջանկությունը կորցրած մարդուց ավելի դժբախտ ով կարող է լինել:
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»

Տղամարդու և կնոջ միջև հարաբերությունների մեջ, որոնք մենք դիտում ենք այնպիսի ջերմ հետաքրքրությամբ, հուսալով, թե նրանց մեջ կգտնենք կյանքի գաղտնիքի մի որևէ լուծում, ամենից ավելի դժվար ու ծանր են լինում այն րոպեները, երբ փոխադարձ կապվածությունը զոհաբերվում է արտաքին հանգամանքներին, որոնք այնքան հեռու են գեղեցկությունից և հենց զգացմունքի ուժից:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

«Բայց իրականում նրանք քնած էին: Ամբողջ այդ երկար ժամանակը մի երկար քուն էր նրանց համար: Քաղաքը լեցուն էր արթմնի քնածներով, որոնք իրականում իրենց ճակատագրից խուսափում էին միայն այն բացառիկ դեպքերում, երբ գիշերը երևութապես նրանց փակված վերքերը հանկարծ բացվում էին: Եվ հանկարծակի արթնացած, շփոթված ու վախեցած շոշափում էին իրենք իրենց, նրանց շրթներն այրվում էին և մի ակնթարթում իրենց տառապանքը հանկարծ վերաթարմացած էին գտնում իրենց սիրածի տակնուվրա եղած դեմքի հետ: Առավոտյան նրանք վերադառնում էին աղետին, այսինքն` մտնում էին ամենօրյա սովորական կյանքի մեջ»:
Ալբեր Քամյու «Ժանտախտը»

Տիեզերքը մեզ հավերժական ու անսասան է թվում միայն նրա համար, որովհետև մենք ոչինչ չգիտենք այն ստեղծող ուժերի մասին:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Երբ մի դուռը փակվում է, բացվում է մյուսը, բայց մենք երբեմն այնքան ցավով և այնքան երկար ենք նայում փակված դռան հետևից, որ չէնք տեսնում այն մեկը, որը բացվել է մեզ համար...
Ալեքսանդր Բել

Էլ ի՞նչը կարելի է աղոթք համարել, եթե ոչ բուռն ցանկությունը, որի վրա կենտրոնացած են մարդու բոլոր մտքերը:
Թեոդոր Դրայզեր «Ջեննի Գերհարդ»

Մի՞թե ես պետք է ամեն ինչ կորցնեմ, առանց բախտ ունենալու, որ կորցրածը կվերադարձնեմ...
Էմիլի Բրոնտե «Մոլեգին հողմերի դարավանդ»

Կյանքը դա նույն սիմֆոնիան է: Նրա յուրաքանչյուր աստիճանը երգում է տարբեր ձայներով...
Ռոմեն Ռոլան «Հմայված հոգին»

Մարդիկ հեշտությամբ ներում են սիրային ժամանակավոր կապերը, ավելի ճիշտ չտեսնելու են տալիս, իսկ լուրջ զգացմունքը չգիտես ինչու, համարում են «հանցավոր» և սկսում անհանգստանալ: Դրա մեջ ասես թաքնված վտանգի սպառնալիք ու ոտնձգություն են տեսնում իրենց նկատմամբ: Մանավանդ ամուսին ուեցող կանայք:
Անժելա Ստեփանյան «Մորմոք»

Ամեն ոք համարում է, որ իրենից դժբախտը չկա աշխարհհում ու չի լսում ուրիշի լացն ու հեծեծանքը...
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»

Սիրով հարուստ սիրտը մեռնում է, երբ չի կարող սնել քաղցածներին...
Ռոմեն Ռոլան «Հմայված հոգին»