Շուշան Հարությունյան «Սիրում եմ նկարել»

Սիրում եմ նկարել, բայց բառերով: Նկարել քեզ, ինձ... Բայց երբեմն ներկերիս պաշարը չի հերիքում ավարտել նկարս: Սովորական կյանքում ես իրոք նկարում եմ, նկարում եմ ներկերով, մատիտներով ու գույներով: Իսկ երազանքներիս մեջ նկարում եմ առանց վրձին, լոկ աչքերով ու մտքերով: Սիրում եմ նկարել քեզ...Սիրում եմ նկարել քո ձայնը... Գիտես, յուրաքանչյուր տառ, թիվ ու բառ իմ մտքի մեջ գույն ունեն, նույնիսկ անունները մարդկանց: Իմ անունը գիտես, յասամանագույն է, հա հենց յասամանի գույն, ոչ թե մանուշակի: Գույներն էլ ունեն իրենց տեսակները: Քո անունը,,,ուզում եմ սպիտակ լինի, մաքուր, անբիծ: Սիրում եմ նկարել իմ երազանքները, որոնք...չեն իրականանում... Սիրում եմ նկարել ձեռքերիդ ջերմությունը... հա հենց ջերմությունունը, ոչ թե ձեռքերդ: Սիրում եմ նկարել շունչդ, այն էլ երբ լինում է ձմռանը` գոլորշու տեսքով: Սիրում եմ բոլոր գույները, բայց կտավս միշտ կիսատ է մնում... Սիրում եմ նկարել իմ բառերը...ես նկարիչ եմ, իսկական նկարիչ, մի տարբերությամբ, ես նկարում եմ արագ ,անթերի, որտեղ ցանկանամ ու երբ ցանկանամ: Ես նկարիչ եմ իմ բառերով, իմ մտքերով, իմ աչքերով ու իմ սեփական գույներով... Պաշտում եմ նկարելը...

Հեղինակ՝ Շուշան Հարությունյան
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար: