Շը Թիեշըն «Հավերժություն»

Ես կապրեմ այնքան,
Որ կարողանամ մահին ընդառաջ գնալ,
Որ դու հասցնես հրաժեշտի խոսքեր ասել,
Մինչ այս, մահն ինձ ու քեզ հետ ընդհանուր ոչինչ չունի։

Մինչ այս մահն անիրական է․
Հյուսիսային քամին ոռնում է,
Ծառը կռանում է ու կոտրվում,
Ինչպես հեքիաթում կամ մի ակնթարթում:

Ես կապրեմ այնքան,
Որ կարողանամ մտնել մահ ու դիտել այն,
Որ դու կարողանաս լսել ինձ մահվան մեջ,
Հետո մահն ընդհանուր ոչինչ չի ունենա ո՛չ քեզ հետ, ո՛չ՝ ինձ։

Մահը գաղթ է, հավերժություն,
Որտեղ ապագան փոխարինում է ներկային,
Ժամանակի հոսքի մեջ կորած նոտա է
Կամ անվերջ հնչող կրկներգ:

Ես կապրեմ այնքան,
Որ կարողանամ պատմել իմ անցած կյանքը,
Ու դու կկարողանաս ծիծաղել ինձ հետ,
Ասես մահը երբեք առնչություն չի ունենա ո՛չ քեզ հետ, ո՛չ՝ ինձ։

Թարգմանությունը չինարենից ՝ © Քրիստինե Հովսեփյանի