Սիրուշո Օհանյան «Երջանիկ լինել չես կարող»

Ինձնից հետո էլ երբեք երջանիկ լինել չես կարող։ Անիմաստ է անգամ փորձելը։ Եթե փորձես էլ, գուցե սկսես ողջ էությամբդ ժխտել մարդկանց մեջ տարածված «փորձը փորձանք չէ» արտահայտությունը։ Ցանկացած փորձ քեզ համար իսկական փորձանքի կվերածվի...Կփլվի էությունդ (չեղած)։ Ինձնից հետո էլ երբեք երջանիկ չես կարող լինել։ Եթե մեկին հեռվից նկատես, ասենք, իմ աչքերի գույնով, ապա ամեն անգամ էլ ավելի մոտենալիս ի վերջո կնկատես, որ իմ աչքերի սևությունը նրանից մեկ երանգ (գուցե կես, քեզ մոտ ոչինչ ամբողջական չի լինում) ավելի մուգ է։ Սևությունը քեզ համար երանգներ կունենա, որովհետև կյանքիդ միակ գույնը պիտի դառնա, ու դրանով պիտի փորձես կյանքիդ երանգներ տալ։ Եթե հանդիպես մեկին, ով իմ վարսերից կունենա, ու եթե մի օր մատներդ սահեցնես դրանց միջով, ապա դրանք քեզ համար իսկական մտրակի կվերածվեն, որոնք, դաղելով ներսդ, կհիշեցնեն կրկին, որ իմ համբուրած մատներդ ուրիշի վարսերի մեջ պահելու դեպքում սրբապղծության կգնաս։ Եթե դու մի օր հանդիպես մեկին (ու կարևոր չէ' ով կամ ինչպիսին կլինի նա), ապա երբեք երջանիկ լինել չես կարող։ Դու շարունակ իմ ու նրա միջև կդնես համեմատության նշանը... Իսկ մեծության նշանը միշտ իմ կողմը կլինի։ Փոքրություններ տանել չեմ կարողանում... Եթե փոքրությունն իմը լիներ, ապա հիմա... կլինեիր կողքիս։ Համեմատության նշանը դնելիս ողջ եղած-չեղած էությունդ փոքր կամ հավասար կլինի զրոյի։ Կփորձես մեղքդ բարդել իմ մեծության, նրա փոքրության, աշխարհի դատարկ մեծություն լինելու վրա, սակայն միակ խնդիրն այդ հաշվարկներում քո' փոփոխական լինելն է։ Ասենք մաթեմատիկայում փոփոխականը բնութագրվում է միայն այն արժեքների բազմությամբ, որոնք նա կարող է ընդունել, իսկ դու անկարող կլինեիր փոքրությանդ մեջ իմ մեծությունը ներառել։ Սերս ինձ համար թեորեմ էր, որը, ինչպես մաթեմատիկայում, այնպես էլ առօրյա կյանքում, կարելի էր ապացուցել նախօրոք հաստատված այլ փաստերի և ընդունված պնդումերի հիման վրա։ Ու եթե իմ ու քո մեջ ընդամենը մի գումարման նշան դնեիր, ապա ես պատրաստ կլինեի սերս քառակուսի բարձրացնել (կամ էլ խորանարդ), պատրաստ կլինեի ուզածդ աստիճանը տալ, միայն թե քեզ համար այն նախածանցից վերածվեր հստակ արժեքի։ Անվանդ կողքին հարյուրավոր զրոներ դրեցի, անունդ բազմապատկեցի իմացած ու չիմացածս բոլոր թվերով... անիմաստ էր... ցանկացած թիվ զրոյով բազմապատկելիս միշտ էլ արդյունքը զրո է լինում։

Հեղինակ՝ © Սիրուշո Օհանյան