Ստեփան Ալաջաջայան «Անապատում»
2013-11-17 4891
► Լռությունն այնքան էլ դուրեկան չէ , երբ մարդ հուսալքված է…
► Մարդիկ անապատից դուրս գազաններ են, իսկ մեծ քաղաքներում այնպես են բզկտում, կեղեքում, այնպես են ուտում իրար… անապատում ամեն մեկը մտածում է իր կաշին փրկելու մասին, ինչպես ոչխար: Այդ ոչխարի մորթու տակ հրեշներ կան, սարսափելի հրեշներ…
►
-Սպիտակները նեգր չեն…
-Նրանց հոգին է սև, սև է նրանց խիղճը…
► Դժվար է հավատալ այնպիսի մարդուն, հատկապես նեղ օրերին, որին մի անգամ հավատացել են ու խաբվել…
► Քաղցը… դա ինչ-որ անհաղթահարելի ուժ է, որ նետում է մարդուն սարսափելի մեղքերի մեջ, տալիս ստոր ու քստմնելի երևակայություն…
► Որքան հանգիստ է փռված մարմինը, այնքան ալեկոծ է հոգին…
► Ինչ է բարի, որն է չարը. Չարը դա սպանություն է, բարին… դա էլ սպանություն է, եթե սպանվածը չար մարդ է,,,
► Քաղցր է միայնությունը հոգնած ներվերի համար…
► Սրտի տեղ եթե քար լինի, ապա ոչ մի մարդ չի զգա այն մեծ հուսախաբությունները, որ զգում է ազնիվ զինվորը բանակում:Ամենևին: Խաղ են անում գեներալները: Իսկ այդ խաղը կարգադրված է…
► Կյանքը այսպես է, նրա ընթացքը ոչ ոք չի կարող ընդհատել, տրտմությունը, տանջանքը կարծրացնում են մարդու հոգին ու մարմինը…
► Ուրիշ է կյանքը, երբ այն կարողանում ես դիտել…
► Սովորիր. ինչ-որ կա կյանքում, կա նաև գրքերում, և հաճախ այն, ինչ չես գտնի կյանքում , կգտնես գրքերում...
► Ամեն մի սպանություն արդարանալու տեղ ունի, նայած թե ով է սպանողը, նայած սպանությանը…
► Որքան պարզ է ամեն ինչ. Սպիտակը ոչ միայն նեգրին է սպանում, այլև սպիտակին կսպանի, որովհետև նրանց մոտ վատ է կազմակերպված հասարակական կյանքը…
► Դժվար է լքել մարդուն, որին սիրում են, հարգում և կապված ես զգում նրա հետ…
► Անապատը մի ծով է, ավազի հսկա ծով, ավելի մոլեգին է նրա մակընթացությունը, քան փրփրադեղ օվկիանոսը: Կատաղած անապատը իր ավազե փրփուրների մեջ խեղդում է կյանքի ամեն մի նշույլ, փոխում աշխարհը, հողի մակերեսը այլափոխում է…
► Մանրուքների մեջ երևում է մարդկանց ամբողջ դեմքը. Մանրուքներից է կերտված մարդու հոգեկան ամբողջությունը…
► Հատկապես նեղ օրերում են ճանաչվում մարդիկ, և նրանց հոգու գծերը հայտնվում են այդ ժամանակ. Ինչ եք դուք երբ չեք կարող օգնել ձեր ընկերոջը. Ինչից եք ստեղծված դուք. Փողից…. Ամոթ է նեղն ընկած ընկերոջը կողոպտել…Դուք ծախել եք ձեր խիղճը…
► Ինչ չար է ժամանակը, մարդու սիրելիների պատկերներն իսկ ջնջում է հիշողությունից…
► Գեղեցիկ է կյանքը, երբ լեցուն է աշխատանքով…
► Նեղ օրերի ընկերները երբեք չեն մոռանա իրար, բայց շուտ են մոռացվում նեղ օրերը..
► Կյանքը տնից է սկսվում և երանի նրան ով կյանքը կվերջացնի իր տանը…
► Երջանկության մի ճանապարհ կա. Դա պայքարն է…
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ