Վիկտոր Հյուգո «Փարիզի Աստվածամոր տաճարը»

► Փարիզի աստվածամոր տաճարն այսօր էլ անկասկած հոյակապ ու փառահեղ կերտվածք է: Սակայն հնանալով հանդերձ որքան էլ գեղեցիկ մնացած լինի, այնուամենայնիվ, չես կարող չհառաչել և չվրդովվել՝ տեսնելով այն անհամար ավերվածքներն ու վթարումները, որ ժամանակն ու մարդը միաժամանակ հասցրել են պատկառելի հուշարձանին՝ հարգանք չտածելով Կառլոս Մեծին, որ դրել է նրա առաջին քարը, և Ֆիլիպ Օգոստոսին, որ դրել է վերջինը:

► Ամեն ոք գիտե, որ մեծ հարստությունները մատենագրությունից չեն ստեղծվում և լավ գրքերի ամենահմուտ հեղինակները ձմռանը թեժ կրակ չեն ունենում:

► Անշուշտ հավասարապես անարդար էին եղել թե նախախնամությունը, թե հասարակությունը. դժբախտության ու տանջանքի այդքան շռայլություն անհրաժեշտ չէր այնքան նրբակազմ մի արարածի խորտակելու համար:

► -Դուք կործանում եք մեզ,- գոչեց նա՝ խոր ընկած աչքերը ման ածելով գրության վրա:-Ինչի՜ համար է այս ամենը: Ի՜նչ կարիք ունենք մենք այսպիսի հսկայական թվով սպասավորներ պահելու: Երկու տներից յուրաքանչյուրին ամսական տա՜սը լիվր, մեկ մատուռի տիրացու՝ ամսկան հարյու՜ր սոլ: Մեկ սենեկապետ՝ տարեկան իննսու՜ն լիվր: Ճաշի չորս սեղանապետ՝ յուրաքնչուրին տարեկան հարյուր քսան լիվր: Խորովածի մեկ ավագ վարպետ, մեկ բանջարեղեն կերակուրներ պատրաստող, մեկ սոուսներ պատրաստող, մեկ ընդհանուր խոհարար, մեկ զինանոցի պետ...Էլ որն ասեմ: Խելացնորություն է սա: Մեր ծառաների ռոճիկները ավարի կմատնեն Ֆրանսիան: Լուվրի բոլոր ոսկեձույլ զարդերը կհալչեն ծախսերի այսպիսի կրակից:

► -Տե՛ր արքա, Ձեզ կփրկի տարաշեղող միջոցը: Դրա համար Ձեր մեջքին կքսենք ամենաազդու սպեղանին, որ կազմված է մեղրամոմից, Հայաստանի կարմիր կավից, ձվի սպիտակուցից, ձեթից ու քացախից:

► Սքանչելի բան է մեռնել այնպես, ինչպես ապրել ես:

► Իմ դժբախտությունն այն է, որ ես դեռ շատ եմ նման մարդու:

► Եթե դու դժողքից ես գալիս, ես էլ քեզ հետ գնում եմ այնտեղ: Ես ամեն ինչ արել եմ դրա համար: Դժոխքը, ուր դու լինես, կդառնա իմ արքայությունը:

► Ամեն մի ձև, անգամ ամեն մի տձևություն, իմաստ ունի: 

► Մեզ համար արդեն ինքնին հետաքրքրական է այն պատը, որի ետևը որևէ բան է տեղի ունենում:

► Երբ մարդ տարված է մի որևէ մտքով, ամեն ինչ մեջ գտնում է դա:

► Ժամանակը կույր է, մարդը՝ տխմար:

► Այսպես է ահա կյանքը, հաճախ մեր լավագույն բարեկամներն են անկման պատճառ դառնում:

► Օ՜, սե՜րը: Դա նշանակում է լինել երկու, և միաժամանակ՝ մեկ: Մի տղամարդ և մի կին, որ միաձուլվում՝ դառնում են մեկ հրեշտակ: Երկինքն է դա:

► Բարեկամությունը նշանակում է լինել քույր և եղբայր, երկու հոգիներ, որ դիպչում են իրար՝ առանց խառնվելու, ինչպես ձեռքի երկու մատները:

 Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: