Վիլյամ Գոլդինգ «Ճանճերի տերը»

► Ռալֆը ճիշտ է ասում։ Մեզ նոր օրենքներ են պետք, որ բոլորը ենթարկվեն։ Վերջապես վայրենիներ հո չե՞նք։ Մենք անգլիացի ենք, իսկ անգլիացիներն ամեն ինչում լավագույնն են։ Էնպես որ մենք պետք է ամեն ինչ կարգին անենք։

► Ջրով լի կեղևը բռնած, Ջաքը ծունկի իջավ։ Լույսի կլոր բիծը սկսեց խաղալ նրա դեմքին, ջրի մակերեսը պայծառացավ։ Նա ապշահար ուսումնասիրում էր արդեն ոչ թե իր, այլ սարսռազդու մի անծանոթի արտացոլումը։ Ապա ջուրը թափեց, ոտքի ցատկեց և խանդավառությունից սկսեց հռհռալ։ Նրա ջլոտ մարմնի վրա տնկված էր մի դիմակ, որը սարսափեցնում և ձգում էր բոլորի հայացքները։ Ջաքը սկսեց պար գալ, նրա ծիծաղը վերածվեց արյունարբու մռնչոցի։ Նա ցատկոտեց Բիլի կողմը՝ դիմակն ինքնուրույն կյանքով էր ապրում, Ջաքը թաքնվել էր նրա տակ, ազատվելով ամեն տեսակ ամոթից։ Կարմիր, սպիտակ, սև դեմքը պար գալով քշում էր Բիլի վրա։ Բիլը փռթկաց, բայց հանկարծ լռեց ու սկսեց թփերի միջով փախչել։

► Վախը ձեզ չի կարող վնասել, ճիշտ այնպես, ինչպես որ երազը։

► ֊ Որ ծիծաղեք-պրծնեք, կասեք։ Էդ պուճուրները տեղնուտեղն էլի կընկնեն, ավելի լավ է գետնին մնան ու ինձ լսեն։ Ամեն ինչի համար իրա բժիշկը կա, նույնիսկ խելքի։ Հո չե՞ք ուզում ասել, որ մենք հա պիտի չգիտես ինչից վախենանք։ Կյանքում,— Խոզուկը սկսեց ընդհանրացումներ անել,— ամեն ինչ գիտական է, լավ իմացեք։ Մի երկու տարուց պատերազմը որ պրծնի, մարդիկ արդեն Մարս կթռնեն-կգան։ Ես գիտեմ, որ ոչ մի գազան չկա, իմ ասածը ճանկերով-բանով գազանը չի, ես հաստատ գիտեմ, որ վախն էլ չկա։
Խոզուկը դադար արեց։
֊ Քանի դեռ․․․
Ռալֆն անհանգիստ շուռումուռ եկավ։
֊ Քանի դեռ ի՞նչ․․․
֊ Քանի դեռ չենք սկսել իրարից վախենալ։

►  Ես սկսել եմ վախենալ հենց մեզնից։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: