Վլադիմիր Նաբոկով «Լոլիտա» 

2023-03-09 7468

► Եթե երջանկությունս ձայն ունենար, այդ նրբաշուք հյուրանոցը կլցներ խլացուցիչ աղաղակով։ Եվ միակ ափսոսանքս այսօր այն է, էր 342-ի բանալին լուռումունջ չհանձնեցի և հենց այդ գիշեր չհեռացա քաղաքից, երկրից, մայրցամաքից, կիսագնդից, ամբողջ աշխարհից։

► Եթե ջութակի լարը կարող է տառապել, ուրեմն այդ լարն էի։

► Ինչ որ սարսափելի աղետ եմ երազում։ Երկրաշարժ։ Վիթխարի պայթյուն։ Նրա մայրն անփութորեն, բայց վայրկենապես և ընդմիշտ վերանում է շրջակա մղոնների վրա գտնվող մյուս բոլորի հետ։ Լոլիտան թնկթնկում է իմ գրկում։ Ազատագրված վայելում եմ նրան ավերակների մեջ։ Նրա զարմանքը, իմ բացատրությունները, ակնառու ցուցադրանքը ուլուլոցի ցուցադրությամբ։ Ս՜ին ու ապուշ ցնորքներ։

► Ծածուկ տառապանքների տարիներն ինձ գերմարդկային ինքնատիրապետում էին սովորեցրել։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:

Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում

մեկնաբանություններ