Աղվան Հարությունյան «Իմ հին ընկեր` մութ գիշեր»

Նորից եկել եմ քեզ մոտ իմ հին ընկեր մութ գիշեր Նորից ցավ է իմ սրտում ու ես քեզ եմ վերհիշել, Քո կողքին եմ ես կրկին, որ իմ սիրտս քեզ ես բացեմ, Որ լռության խորքերից իմ ցավերը քեզ պատմեմ: Եկ թափառենք մենք կրկին մութ փողոցով միասին, Ուր խոսքերը իմ սրտի լռությունը կլսի Ուր փողոցը փոշոտված մեզ կուղեկցի հեռուներ Ուր չի լինի ոչ ոք , միայն ես ու իմ գիշերն: Եկ հեռանանք մարդկանցից , ով խոսում է առանց բառ, Հեռանանք ամբոխից, ով չի տեսնում արցունքներ Գնանք հեռու անցյալից , որ չի ներում սխալներ Հեռու մարդկանց աչքերից ովքեր կրում են դիմակներ: Գնանք մի վայր, ուր կզգանք նուրբ բերկրանքը լռության, Ուր խավարը ճեղքելով լույս կվառի հատուցման, Եվ կլինեն մեզ գրկող մեր անցյալի լավ հուշերն Ու մեր հուգու փրկությանը մեզ չեն ասի թե ուշ է: Բայց խոսքերս գիշերում վերածվում են անձրևի Ու թափվում են երկնքից կարծես վիշտն է երկնքի Ու մթության շղարշում ինձ մնում են լոկ հուշեր Որոնք քեզ եմ նվիրում իմ հին ընկեր` մութ գիշեր:

Հեղինակ՝ © Աղվան Հարությունյան