Ալբեր Կամյու «Նոթատետր»
2022-08-09 7379
► Կյանքը կարճ է, և հանցանք է ժամանակ կորցնելը:
► Մի խանգարեք նրանց, ովքեր ցանկանում են մեկուսանալ աշխարհից:
► Գիրքը փակվում է սիրած էջի վրա: Ի՜նչ չնչին է այդ էջը համեմատած աշխարհի գրքի հետ: Ի՞նչ նշանակություն ունի տանջվել եմ ես, թե` ոչ, եթե տանջանքը արբեցնում է ինձ, քանզի այն այս արևի և այս ստվերների մեջ է, ինչ-որ տեղ հեռվում սառնամանիքային օդի խորությունից եկող այս տաքության և ցրտի մեջ է: Ինչի՞ս է պետք գուշակել մահանու՞մ է արդյոք մարդկանց մեջ ինչ-որ բան և տառապու՞մ են արդյոք նրանք, չէ՞ որ ամեն ինչ գրված է այս պատուհանի մեջ, ուր խուժում է անսահման երկինքը: Ես կաող եմ ասել և անմիջապես կասեմ, որ պետք է լինել մարդկային, պարզ: Ոչ, կարևոր է լինել ինքներդ դուք, դա իր մեջ ներառում է և՛ մարդկայնություն, և՛ պարզություն: Իսկ ե՞րբ եմ դառնում ինքս ես, ե՞րբ եմ դառնում մաքուր ու թափանցիկ, ինչպես ոչ այն ժամանակ, երբ ձուլվում եմ աշխարհին:
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ