Ալեքսանդր Պուշկին «Եվգենի Օնեգին»
2023-01-04 14242
► Ե՛վ ապրել է աճապարում, և՛ շտապում է զգալ:-Իշխ. Վյազեմսկի
► «Իմ հորեղբայրը ազնվաբարո
Տկար է անհույս և ինձնից հիմա
Տուրք է պահանջում հարգանքի, սիրո:
Ի՜նչ է հնարել մարդը մերձիմահ:
Շատերի համար սա դաս է, անշուշտ,
Բայց, տեր իմ աստված, ինչպիսի՜ ձանձրույթ.
Հիվանդի կողքին զօր-գիշեր մնալ
Ու չհեռանալ, չանել ոչ մի քայլ:
Ի՜նչ նվաստ կեղծիք, շինծու կատակով
Կիսամեռ մարդուն հաճույք պատճառել -
Նրա բարձերը անվերջ հարդարել,
Դեղեր մատուցել վշտահար դեմքով,
Հառաչել, սակայն մտորել գաղտնի,
Թե երբ քեզ պիտի սատանան տանի»:
► Դարակի վրա շատ գրքեր շարեց Եվ կարդաց, կարդաց, սակայն ի՞նչ շահեց. Մի գրքում՝ ձանձրույթ, մյուսում՝ զառանցանք, Մի տեղ չկար խիղճ, մի տեղ՝ նպատակ, Ամեն տեղ կապանք ոգու և մտքի: Հինը հնացել, սիրտ չէր թափանցում Նորն էլ հին ձևով նույնն էր զառանցում: Բոլոր գրքերը փոշոտ դարակի Նա, ինչպես կանանց, լքեց ի վերջո, Մեկընդմիշտ ծածկեց շղարշով սգո:
► Մեզ երկուսիս էլ կույր ճակատագրի Եվ մարդկանց ոխն էր արդեն սպասում, Երբ դեռ նոր էինք մեր կյանքն սկսում:
► Ով կյանք է տեսել, խոհերով է լի, Մարդկանց չի կարող նա չարհամարհել, Ով զգայուն է, միշտ էլ անցյալի Տեսիլն է նրան տագնապահարել:
► Պոետները բարեկամներն են երազկոտ սիրո:
► Մտերմանում են պարապությունից:
► Ամենքին ենք մենք զերո անվանում, Մեզ միավորներ հայտարարելով: Բոլորս ենք դարձել մի-մի Նապոլեոն:
► Երանի՜, ով իր սերը ճաշակած՝ Սառել է արդեն… Սակայն առավել Երանի՜ նրան, ով դեռ չի տանջվել Ով բաժանմամբ է վերջ տվել սիրույն:
► Ընտելանալու ձիրքը մեզ արդեն Վաղուց է տրված բախտի փոխարեն:
► Ավա՜ղ, արտերում կյանքի անցավոր
Բազում սերունդներ հասկերի նման
Աճում են, հասնում ու հնձված ընկնում,
Նրանց նորերն են միշտ փոխարինում...
Սեր թեթևամիտ սերունդն էլ այդպես
Հասակ է առնում, հուզվում ու եռում,
Պապերին դեպի գերեզման հրում:
Կգա, կհասնի հերթը նաև մեզ,
Եվ մեր թոռներն էլ կարգով հողեղեն
Մի օր աշխարհից մեզ դուրս կմղեն:
Մարդիկ, ըմբոշխնեք այս կյանքը թեթև,
Քանի ապրում եք վառ արևի տակ:
Ես անտարբեր եմ. գիտեմ արդարև
Ունայնությունը կյանքի բովանդակ:
► Նա աղջիկ էր, նա սիրահարված էր:-Մալֆիլատոր
► Քո մի հայացքով
Կամ կյանք տուր բոլոր հույսերիս նորից,
Կամ թե արժանի մի կշտամբանքով
Արթնացրու, ավա՜ղ, այս ծանր քնից:
► Կնոջն ինչքան քիչ սեր ենք խոստանում, Այնքան դյուրին ենք դուր գալիս նրան, Այնքան արագ ենք նրան կործանում Որոգայթներում գայթակղության:
► Ավելի տհաճ ի՞նչ կա աշխարհում: Քան մի ընտանիք, ուր թշվառ կինը Իր վատ ամուսնու մասին է խորհում:
► Թշնամի ամեն մարդ էլ կունենա, Աստված մեզ փրկի բարեկամներից…
► …Աղջիկը մատաղ Թեթև, անցողիկ երազներն իր վաղ Փոխում է հաճախ նոր երազներով: Այդպես ծառն է միշտ նոր տերևներով Զուգվում, զարդարվում կանաչ գարունքին: Այդպես է գուցե կամքն արարչական… Կյանքում դուք նորից կսիրեք, սակայն Գերի մի՛ դարձեք ձեր զգացմունքին:
► Գեղեցիկ սեռը փետուր է թեթև: Դրա համար էլ կարծիքն ամուսնու Միշտ կնոջ համար իր առաքինի Ծանրակշիռ և լուրջ պիտի լինի, Որ սիրտն անձնվեր ձեր ընկերուհու Ձեզնով հմայվի մեն-մի վայրկյանում. Սիրո հետ խաղ է սատանան անում:
► Հապա ո՞ւմ սիրենք, ո՞ւմ հավատանք խոր,
Ո՞վ դավաճան չէ, մեզ ո՞վ չի խաբի,
Ո՞վ իր արարքն ու խոսքերը բոլոր
Միայն մեր ուզած չափով կչափի:
Ո՞վ է, որ երբեք մեզ չի զրպարտում,
Ո՞վ է փայփայում և մեղք չի բարդում,
Ո՞վ մեր արատը սիրով կտանի,
Կա՞ մարդ, որ երբեք մեզ չձանձրացնի,
Դուք, ով տրված է իր անրջանքին,
Մի՛ վատնեք ազնիվ ջանքեր ընդունայն,
Այլ աշխատեցեք սիրել Ձեզ միայն,
Ո՛վ իմ հարգարժան ընթերցող անգին.
Կյանքում ձեր սիրո, հավատի համար
Չկա ոչ մի բան ավելի հարմար:
► Խոհեր, որ ծնվում են մեն-մի վայրկյանում,
Բայց հետք են թողնում ու երկար մնում:
► Վե՛րջ տվեք լացին, Ձեր միապաղաղ այդ կռկռոցին, Բավ է, անցյալը ողբաք ու կոծեք, Բավ է, հիմա էլ այլ բան երգեցեք:
► Երանի՜, երբ մարդ ապրում է, գործում
Հավատով, ոչ թե պաղ դատողությամբ,
Երբ սիրտն է անհոգ վայելքին հանձնում,
Ինչպես հարբածը՝ խուլ հանգրվանում,
Կամ թիթեռնիկը, որ դաշտում ծաղկած
Ծծում է անուշ հեկտարը ծաղկանց:
Վա՜յ, ով նախապես գիտե ամեն բան,
Գիտե, ու գլուխն էլ չի պտտվում,
Թարգմանությունն է ատելի թվում
Ամեն մի բառի, ամեն մի շարժման,
Ում սիրտը դառը փորձից է սառել,
Մոռացման հանդեպ անտարբեր դառել:
► Ես ձայնն անսացի այլ երազների,
Ես ճաշակեցի նոր վիշտ, բայց դարձյալ
Գիտեմ. ոչ մի տենչ ինձ խինդ չի բերի,
Եվ ափսոսում եմ իմ վիշտը անցյալ:
Երազնե՛ր, ու՞ր է ձեր քաղցրությունը,
Մշտական հանգը՝ ջահելությունը:
Մի՞թե, հիրավի, այլևս չկա,
Թոշնել է, թոշնել պսակը ոսկյա:
Մի՞թե իմ ճամփի կեսին եմ հասել,
Մի՞թե անցել են օրերն իմ գարնան՝
Աոանց հրճվանքի ու հովվերգության
(Ինչ կատակով եմ շարունակ ասել),
Մի՞թե գարունս անդարձ հեոացավ,
Մի՞թե երեսուն տարիս մոտեցավ:
► Որտե՞ղ է լավ: Ուր մենք չկանք, հարկավ:-Գրիբոեդով
► Մնաս բարով, և եթե ընդմիշտ, ապա ընդմիշտ մնաս բարով:-Բայրոն
► Հիմարների հետ վեճի մի՛ մտիր:
► Ա՜խ, այո. չէ՞ որ պոռթկումը խանդի
Հիվանդություն է ժանտախտի նման.
Նման է դա սև սփլինի, տենդի,
Նման է նաև մտքի խանգարման:
Ջերմախտի նման բռնկվում է դա.
Տապ էլ կա այստեղ, զառանցանք էլ կա,
Կան չար երազներ և ուրվականներ:
Աստված ազատի, իմ բարեկամներ:
Չկա այլ պատիժ ահեղ ավելի
Խանդի տանջանքից ճակատագրական:
Հավատացեք ինձ. ով արդեն դրան
Դիմացել է, նա առանց երկյուղի
Վիզը կացնի տակ կարող է դնել,
Բոցավառ խարույկ կարոդ է ելնել:
► Երանի՜ նրան, ով մանուկ եղել,
Հասունացել է իր ժամանակին,
Տարել, համբերել, թեև սրտնեղել,
Ընտելացել է իր սառը կյանքին,
Քսանին հասած՝ ճարպիկ ֆրանտ դաոել,
Իսկ երեսունին՝ հարմար կին աոել,
Հիսունին հասած՝ ազատվել արդեն
Մասնավոր և այլ պարտքերից դժվար,
Հանգիստ նվաճել փառք, փող, դիրք հարմար,
Երբ հերթը եկել հասել է իրեն,
Ում մասին կասեն հիացմունքով լի.
Այսինչը մարդ է շատ հրաշալի:
► Ո՛վ դու հաղթանակ մատաղ օրերի- Որքա՜ն ես քաղցր, որքա՜ն սրտալի:
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ