Անահիտ Ղազախեցյան «Ինձ կորցրած»

...Ծխախոտիդ ծուխը կդառնամ,
Որ ամեն վայրկյան նրա մուգ գույնում
Աչքերս տեսնես...
Որ այդ ծխի մեջ նորից ինձ գտնես
Ու աներևույթ պատկերս նորից հավերժ կորցնես...
Լույսը կդառնամ աղոտ լամպերի,
Որ երեկոյան քեզ միշտ ուղեկցեմ
Իմ կիսախավար, աղոտ լույսերով...
...Աղոտ լույսերով, բայց և չհանգած:
Կլինեմ քեզ նայող հազար աչքի մեջ,
Հազար սրտի մեջ, հազար դեմքերի ու հայացքների,
Որ նրանց աչքով ՝ կողքից քեզ նայեմ,
Նրանց սրտերով ՝ քեզ նորից զգամ...
Մառախո՞ւղ լինեմ, անձրև , թե՞ ամպրոպ,
Որ քո կողքերում, բոլոր ծայերերում ու անկյուններում
Միայն ինձ տեսնես:
Անձրև կլինեմ,
Ցած կընկնեմ վերից
Ու քո մազերը նորից կշոյեմ
Ու քո մազերում մատներիս թեթև այն հպումները կհիշես նորից,
Նորից ամե՜ն ինչ, նորից առանց ինձ...
Ու ծխախոտդ վառած կքայլես
Այն անձրևային ցուրտ երեկոյին,
Որ լամպի լույսով հազիվ էր լցվել...
Ու կնկատես. ծխի մեջ ՝ ես եմ,
Լամպում ՝ աչքերս,
Անձրևում ՝ հոգիս...

Հեղինակ՝ © Անահիտ Ղազախեցյան