Անահիտ Հակոբյան «Ակնթարթի զորությունը»
2013-07-25 3982
Թի'կ-թա'կ… թի'կ-թա'կ… անցավ ևս հինգ վայրկյան… վեց, յոթ, ութ վայրկյան... թռչում են նրանք ակնթարթորեն, իսկ ժամացույցը փութկոտ արձանագրում է նրանց թռիչքը, որ հանկարծ բաց չթողնի և ոչ մեկին: -Շշշշշ՜, ժամացույց, լռի'ր, խնդրում եմ, կա'նգ առ մի պահ: Ուզում եմ հասկանալ՝ որքան է մեկ վայրկյանի տևողությունը: Ուզում եմ իմանալ՝ արդյոք արժեքավո՞ր են վայրկյանները: Եվ այդ խոսքիս զուգահեռ՝ չրը'խկ… ու ժամացույցը լուռ է, բայց արդեն գետնին ընկած ու կոտրված, այնինչ վայկյաններ առաջ նա վերևում էր, պատից կախված աշխատում էր իր բնականոն ընթացքով: Մտածում եմ. ախր վայրկյաններ առաջ ժամացույցը վերևում էր, իսկ հիմա՝ ներքևում, այն էլ ջախջախված… իսկ ես նույնիսկ չհասցրեցի աչքս թարթել այդ ընթացքում: Ահա՜ թե ինչ, սկսում եմ հասկանալ վայրկյանի առեղծվածը: Այն մի ակնթարթ է, որ չքանում է արտասանելուն պես, բայց և ի զորու է իր հետ տանել կյանքեր և կամ ազդարարել նոր կյանքերի սկիզբ: Ակնթարթ, որ թվում է աննկատ ու ոչ էական, բայց ի զորու է ամենաապահով բարձունքից էլ վայր գցել ու ջախջախել: Ահա' թե ինչում է զորությունը ակնթարթի, ու թե ինչու են ժամացույցները աճապարում արձանագրել թռիչքն ամեն մի վայրկյանի: Գնահատե'նք ամեն վայրկյանը մեր կյանքի, նրանք ավելի քան արժեքավոր են…
Հեղինակ՝ Անահիտ Հակոբյան
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար:
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ