Անատոլի Լևանդովսկի «Ժաննա դ՛Արկ»

► Ամեն ինչի հիմքում կարեկցանքն էր: Կարեկցանքը ծնեց վիշտը: Վիշտը բերել էր պատերազմը, իսկ Ժաննան ծանոթ էր դրան ի սկզբանե:

► Ես սիրում եմ իմ սուրը, բայց քառասուն անգամ ավելի սիրում եմ իմ դրոշը:-Ժաննա դ'Արկ

► Չնայած իր ամբողջ հերոսությանը և անվախ մարտիկի ու առաջնորդի զարմանալի հատկություններին, Ժաննան մնում էր կին, նա զայրանում էր, երբ իրեն հակառակվում էին և արտասվում էր, երբ իրեն ցավ էին պատճառում:

►Ինչու են նրան այդպես ջերմորեն ողջունում: Ինչու են այդքան սիրում: Գուցե աղքատները զգում են, որ նա նրանց դուստրն է: Գուցե նրանք գլխի են ընկնում, որ այս ամբողջ դժվարին ճանապարհը նա անցել է միայն նրանց համար: Իսկ նրանք չեն հեռանում, նրանք ընթանում են նրա կողքով, երկար սպասված Կույսին ուղեկցելով ամբողք քաղաքով:

► Ես ոչնչից չեմ վախենում, բացի դավաճանությունից:

► Նա ամեն բան մյուսներից լավ էր անում, ոչ այն պատճառով, որ ավելի շատ գիտելիքներ ուներ, նա ավելի քիչ գիտեր քան իր զինվորները: Բայց նա մեծ սիրտ ուներ: Եթե ամեն ոք իր մասին էր մտածում, ապա նա մենակ մտածում էր բոլորի մասին: Եթե յուրաքանչյուր ոք առաջին հերթին պաշտպանում էր իրեն, ապա նա իրեն ընդհանրապես չէր խնայում, քանզի, ի սկզբանե, իրեն զոհաբերել էր ամեն ինչի (Անատոլի Ֆրանսը Ժաննա դ'Արկ-ի մասին):

► Մարդկային ոգու ուժը կախարդական մի երկիր է, որ վեր է կանգնած կեղծիքի, անարդարության և ծանր հալածանքի գարշահոտ թագավորությունից։   

► Ով համառորեն է փնտրում,գտնում է։

► Ժաննան ինքնամոռացության աստիճան հավատում էր Աստծուն, բայց անբարյացակամություն ուներ եկեղեցու արծաթասեր սպասավորների հանդեպ։ 

► Միայն դժբախտ, հարստահարված ու ընկճված, բայց հոգով ամուր մարդիկ կարող են փրկել երկիրը։

► Նրանք պատրաստ էին մեռնել,բայց լքել հայրենիքը՝ ո՛չ։

► Խաղաղությունը երջանկություն է, բայց Ժաննայի պատկերացմամբ խաղաղությունը միաձուլվում է ազատություն և անկախություն բառերի հետ։ Առանց այդ երկուսի այն աղոտանում է և փոշիացվում. առանց այդ երկուսի այն պարզապես իմաստ չունի։

► Այն, ինչ հնարավոր չեղավ ձեռք բերել ուժով և հորդորով, արվեց խորամանկությամբ և սրով։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: