Անտուան դը Սենտ-Էքզյուպերի «Ռազմական օդաչու»

► Ցերեկը լի է կենցաղային վեչերով, բայց գիշերը նա, ով վիճել է, կրկին Սիրո եզերք է վերադառնում: Որովհետև սերն ավելի մեծ է, քան խոսքերի քամին:

► Սերը վիճարկման ենթակա չէ: Սերը սեր Է:

► Հոգու կյանքը գործում է ընդհատումներով: Միայն մտքի կյանքն է անընդհատ կամ գրեթե անընդհատ: Վերլուծական իմ ունակությունները գրեթե անփոփոխ են: Բայց Հոգին ոչ թե իրերն է զննում, այլ իրեղեն աշխարհը շաղկապող իմաստը: Զննում է այն դեմքը, որի գծերն ես վերծանում այդ ամենի մեջ: Հոգին լիարժեք տեսողությունից անցնում է կատարյալ կուրության: Նրա համար, ով սիրում է իր տունը, գալիս է մի պահ, երբ այդ ամենի մեջ նա չշաղկապված իրերի խառնակույտ է միայն տեսնում: Նրա համար, ով սիրում է կնոջը, գալիս է մի պահ, երբ նա իր սիրո մեջ հոգսերի, դժվարությունների և պարտադրանքների հաջորդականություն է միայն տեսնում: Իր սիրած մեղեդին ըմբոշխնող մարդու համար գալիս է մի պահ, երբ հնչյունները նրան այլևս ոչինչ չեն տալիս: Գալիս է մի պահ, երբ իմ եզերքն անընկալելի է դառնում ինձ համար: Հողատարածքների, սովորությունների, բնական հարստությունների հանրագումար չէ եզերքը, որովհետև միտքը միշտ էլ ի զորու է դա ընկալել: Եզերքը կենդանի գոյություն է: Ու կա, իրական է այդ պահը, երբ կենդանի գոյությունը դառնում է օտար:

► Իմ մեջ նույնքան տագնապ կա, որքան հասունացող պտուղի:

► Մոմավառի համար Աստծո սերը վերածվում է մոմեր վառելու սիրո:

► Այն երեխան, որին ոգեշնչում է քերականության դասի գաղափարը, ինձ թվում է հավակնոտ և կասկածելի: Կարևորն ինքնակառավարվելն է հանուն մի նպատակի, որ տեսանելի չէ այս պահին:

► Երբ կինը ինձ գեղեցիկ է թվում, ես ասելիք չունեմ: Պարզապես տեսնում եմ նրա ժպիտը: Մտավոր դաշտի ջատագովները քանդում են դեմքը` մեկ առ մեկ յուրաքանչյուր մասնիկը բացատրելու համար, բայց դադարում են ժպիտը տեսնել:

► Ճանաչել չի նշանակում քանդել կամ բացատրել: Ճանաչել նշանակում է հասու դառնալ տեսիլքին: Բայց տեսնելու համար նախ պետք է մասնակցել: Դա դժվարին ուսմունք է...

► Ապրել նշանակում է աստիճանաբար ծնվել: Չափից դուրս հեշտ կլիներ պատրաստի հոգիներ վերցնել պարտքով:

► Պատերազմն արկած չէ: Պատերազմը հիվանդություն է: Տիֆի նման:

► Երբեմն ինչ-որ աղետի հետևանքով վարչական հիասքանչ մեքենան խափանվում է, ու երբ պարզվում է, որ այն նորոգել չի լինի, մեքենան ճարահատ փոխարինում են հասարակ մարդկանցով: Ու մարդիկ փրկում են ամեն ինչ:

► Միայն հաղթանակն է մարդկանց կապում իրար: Պարտությունը մարդուն պառակտում է ոչ միայն մյուսների, այլև ինքն իր հետ:

► Երբեմն պարտությունը կարող է դառնալ հարության միակ ուղին` չնայած իր ողջ այլանդակությանը: Ծառ աճեցնելու համար սերմը դատապարտում են փտելու. ես դա շատ լավ գիտեմ:

► Հաղթանակը սիրո պտուղ է:

► Միայն սերն է ճանաչում այն դեմքը, որ պիտի հառնի կավից: Միայն սերն է մեզ ցույց տալիս ճամփան: Միտքն արժեք ունի միայն այն դեպքում, երբ սիրո սպասավորն է:

► Ո'չ միտքը, ո'չ դատողությունը արարչագործ չեն: Երբ քանդակագործը միայն խելք և իմացություն է բանեցնում, նրա ձեռքերն այդպես էլ չեն մերձենում հանճարին:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: