Արթուր Գևորգյան. Բանաստեղծություններ

Իմ աչքերը` զույգ սև ամպեր,
Կարող են ողջ կյանքս պատմել,
Ջինջ երկնակամարս են տեսել,
Լույս գիշերներ անցկացրել...
Եվ իմ սիրտը` ծով ալեկոծված...
Չապշե´ս, սիրուց է հանդարտված,
Որքան է բաբախել.
Ցավս օրորս էր դարձել:
Ա՛խ, իմ հոգին` սրտիդ փարված,
Փափագում է սիրուդ համբույրն առած`
Ապրե՛լ, ապրե՛լ, ապրե՛լ...

***

Ես ճայ անթև,
Դու' երկինք դարձար: 
Հիմա` առանց թռչուն:

Ես նավ անթի,
Ալեկոծված ծովում
Դու' նավարար դարձար:
Հիմա` առանց նավակ:

Ես վարդաստան,
Դու իմ այգեպանը դարձար:
Հիմա` առանց այգի:

Դու իմ թևն էիր,
Իմ արևն էիր,
Հողս, հումուսս, ջուրս էիր դու...

Էլ ում է պետք նավն առանց թի
Ու չորացած այգին` առանց վարդի,
Եվ ով ճային առանց թևի
Թռչունների երամին կդասի...

Դու' առանց ինձ, էլ վարդ չունես,
Ծովում մնաս` նավակ չունես,
Սոխակ ուզես` էլ վարդ չունես...

Ես առանց քեզ էլ թև չունեմ,
Ալիքներին հաղթելու կարիք չունեմ,
Իմաստ չունեմ...