Չինգիզ Այթմատով «Եվ դարից երկար ձգվում է օրը»
2023-05-17 8802
► Մարդու համար մեկ չէ, թե աշխարհում ինչն է ինչպես: Nա տանջվում, չաչարվում է, նրան թվում է, թե ուրիշ տեղում, ուրիշ մարդկանց մեջ, բախտը կժպտար, և որ ինքն այստեղ ընկել է ճակատագրի սխալմունքով: Դրա համար էլ իրեն կորցնում է վիթխարի, անողոք տափաստանի առջև:
► Միայն աստված` անիմանալի և անտեսանելի, կարող է մարդկային գիտակցության մեջ հաշտեցնել ծագման ու վախճանի, կյանքի և մահվան անհաշտելիությունը:
► Մահվան դեմ բոլորը հավասար են:
► Աշխարհի արարման օրից այդպես է ապրում մարդը: Համակերպվում է` առանց համաձայն լինելու: Եվ այս աղոթքները անփոփոխ են հնուց ի վեր և նրանցում ասվում է միևնույն բանը. Զուր մի տրտնջա, մարդ, սփոփվիր:
► Նույնիսկ կանացի տարիքն առած կնոջը, ոչ մի դեպքում չի կարելի անատամ մնալ:
► Դժվար է սեփական անձի մասին դաստողություններ անել:
► Անկախ այն բանից` աստված գոյություն ունի թե ոչ, համենայն դեպս մարդը մեծ մասամբ նրան հիշում է կարիքի դեպքում, որքան էլ դա անվայել բան է: Երևի դրա համար է ասվում. անհավատացյալը աստծուն միտքը չի բերի, միչև որ գլուխը չցավի: Դա այդպես է թե ոչ միևնույնն է, բայց աղոթքներ իմանալը անհրաժեշտություն է:
► Ինչքան ուզում են թող ունեցածդ խլեն ձեռքիցդ, մեկ է չես կորչի, մի կերպ կապրես: Բայց հոգիդ կմնա տրորված, ու ինչ էլ անես, այլևս չի հարթվի…
► Չի կարելի նեղանալ միայն աստծուց. Եթե մահ է ուղարկում, նշանակում է կյանքդ հասել է իր սահմանին, մի օր կյանք է տվել, մի օր էլ պիտի առնի, իսկ մնացյալ բանի համար աշխարհում կա և պետք է լինի պատասխանատվություն:
► Մեր երկրի ամենամեծ հարստությունը մեր առողջությունն է: Ուրեմն մեր առողջությունը պետական արժեք է: Ահա թե ինչ: Մենք հասարակ մարդ չենք: Մենք պետական մարդ ենք:
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Մեջբերումներ Գրքերից բաժնում
մեկնաբանություններ