Դավիթ Սամվելյան «Հայելապատում»

► Լավագույն հարցերը կարող ես միայն ինքդ քեզ տալ, որովհետև քեզ պատճառած ցավերից ու

 անհարմարություններից ամենաազնիվը միայն ինքդ քեզ հասցրածն է։ Ուրիշի տված հարցը կարող ես

օդում կախված թողնել, ինքդ քեզ տված ու անպատասխան մնացած հարցերը կախվում են կոկորդիցդ,

քեզ կախում են օդում՝ առանց ոտքերիդ տակ հենարան։

►Այդ գրողի տարած գրողները, որ արտացոլում են մեր կյանքն ու ապրումները թղթե հայելիներում։ Գրողները,

սերերը, թշնամիները: Այդ բոլորը, բոլո՜րը...

►Ձեռքս ժամսլաքի ուղղությամբ լուռ շարժելով՝ բախվում եմ նուրբ մաշկիդ տակից դուրս ցցված թիակներիդ։

Դու ժամանակից դուրս ես։

Դու բառազրկված զգացողություն ես, որ ապրեցնում է ինձ այս հեղհեղուկ ու հարափոփոխ ժամանակներում։

Ես աչքերս պինդ փակում եմ, որ ապագան գուշակեմ։

Զուր է...

Դու անբարբառ ներկա ես, իսկ ես, ինչպես միշտ, մոռանում եմ ամենակարևոր բառերը,

որոնք պետք է ապրեցնեն ժամանակի մեջ...

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: