Գրքամոլ Ակումբ. Հերման Հեսսե «Դեմիան»

Գրքամոլ Ակումբը քննարկում էր գերմանացի գրող Հերման Հեսսեի Դեմիան վեպը: Քննարկման ընթացքում գիրքը վերլուծվեց ըստ վեպում առկա մի քանի շերտերի: Սկզբում ակումբականները անդրադարձան այն բանին, որ վեպը հանդիսանում է Հեսսեի ինքնակենսագրությունը, որտեղ շատ վառ կերպով նկարագրած էր գրողի մանկության տարիներին ստացված վերքերը, որոնք խոր հետք են թողել նրա ամբողջ կյանքի վրա: Այնուհետև Գրքամոլցիները անդրադարձան վեպում առկա այնպիսի թեմաներին, ինչպիսիք էին անձի երկատվածությունը, Աբրաքսաս Աստծո գաղափարը, վեպում առկա միստիկային, սիմվոլիզմին, դեպի Եվրոպա ֆաշիզմի մուտքին: Քննարկման առանձնահատուկ մաս կազմեց վեպում առկա այն հատվածը, որտեղ Հեսսեն ջախջախիչ ուժով ժխտում էր աստվածաշնչյան Կայենի և Աբելի մենամարտը՝ այն ներկայացնելով որպես ոչ թե չարի դրսևորում, այլ այն, որ արիակամ ու բնավորությամբ օժտված անձինք մյուս մարդկանց միշտ էլ սարսափելի են թվում, և այն, որ ուժեղը սպանում է թույլին, երկնքի դեմ ուղղված չարագործություն չէ, այլ՝ արիության ու բնավորության նշան՝ այդպիսով զուգահեռներ տանելով Հիտլերի գաղափարախոսության հետ և արդարացնելով ֆաշիզմի մուտքը դեպի Եվրոպա։ Քննարկման հետաքրքիր մասերից էր նաև Հեսսեի վերլուծությունը աստվածաշնչում նկարագրված խաչելության հատվածի վերաբերյալ, որտեղ Հեսսեն պաշտպանում է Քրիստոսի հետ միաժամանակ խաչվող  երկու հանցագործներից այն մեկին, որը վերջին պահին դարձի չի գալիս, ասելով, որ, նա իր ճանապարհը մինչև վերջ գնաց և ամենավերջին ակնթարթին վախկոտի պես չհրաժարվեց սատանայից, ի տարբերություն խաչվող մյուս հանցագործի, ով մահվան շեմին փափկեց-հալչեց է և դարձի գալու ու զղջումի լալկան հանդեսներ խաղաց, որը ոչ այլ ինչ էր, քան կեղծ բարոյախրատականությունն մի ավազակի մասին:
Քննարկման մասնակիցներին Հեսսեն հիացրել էր իր տաղանդավոր գրչով, դեպքերի "տիպիկ գերմանական" հստակ վերլուծությամբ, կրոնափիլիսոփայական իր ուսմունքներով և որպես գեղարվեստական արժեք մի հրաշալի կոթող ստեղծելու շնորհքով:

Հ.Գ. Հանդիպման բոլոր նկարներն՝ այստեղ: