Կյանքում գալիս է մի ժամանակահատված, երբ գիշերները պարկում ես քնելու, խորանում ես մտքերիդ մեջ՝ փորձելով հիշել որևէ ուրախ ու երջանիկ մի պահ, որը կատարվել է քեզ հետ վերջին շրջանում: Սակայն, հիշելով այն, դու սկսում ես տխրել, տխրել երկու անգամ ավելի ուժեղ, քան երջանիկ էիր այդ պահին, իսկ պատճա՞ռը: Պատճառն այն է, որ այն մարդը, ով քո երջանիկ զգացմունքի պահին քեզ հետ էր և այդ զգացմունքի միակ պատճառն էր, հիմա էլ քո կողքին չէ...և փոխանակը կրկին զգալու այդ երջանիկ զգացմունքը, դու զգում ես միայն ցավ, ցավ հոգում, որը կամաց-կամաց վերածվում է ֆիզիկական ցավի և չի լքում քեզ գրեթե ողջ կյանքիդ ընթացքում...
Հեղինակ՝ Dop
Սեղմեք այստեղ՝ ստեղծագործությունը Գրքամոլ էջում կարդալու համար:
Դիտեք ավելին Ստեղծագործություններ բաժնում
մեկնաբանություններ