Էնրիկե Խարդիել Պոնսելա «Ազնվազարմ տիկինը»

Հարևան սեղանն ազատ էր, սակայն մինչև այն պահը, երբ երիտասարդ և նրբագեղ մի տիկին մտավ սրճարան. նայեց շուրջը, մի քանի քայլ առաջ գնաց, հետո, երկմտելով կանգնեց տեղում, սակայն ի վերջո եկավ և նստեց կողքի սեղանի շուրջ: Տիկնոջ հագուստը սահմանափակվում էր արծաթափայլ սև վերարկուով, որի տակից կրում էր տասնութ գրամ կշռող նեֆրիտե քարերով զարդարված կանաչ զգեստ: Laissemoi-mon-veux ֆրանսիական օծանելիքի ուժեղ բույրը տարածվել էր ամբողջ սրճարանով մեկ. երևում էր` տիկինը շատ հպարտանում էր իր վարսերի աչք զարնող շեկությամբ, հիրավի, նա այն մարդկանցից էր, որ երբեք չեն կորցնում ինքնավստահությունը: Անցնելիս նայեց ինձ ճիշտ այնպես, ինչպես կնայեր նստարանին մոռացած անձրևանոցին, հետո միայն` սեղանին անփութորեն թափված թղթի կտորներին: Ջինջ աչքերի ալեկոծության մեջ կռահեցի նրա մտքերը: Տիկինը, անխոս, մտածում էր. «Տեսնես ո՞վ է այս տխմարը և ի՞նչ հիմարություններ է գրում. անծանոթ որևէ կին, կարդալով նրա գրածները, հանկարծ կմտասուզվի և կփորձի պատկերացնել նրա կյանքը, բայց բավական է, որ տեսնի, թե նա ինչպես է գրում այդ ամենը, կմտածի, թե տխմարի մեկն է»: Սրճարանում յուրաքանչյուրն իր հերթին, զարմանքից լայն բացված աչքերով,  նայում էր տիկնոջը: Ինչ վերաբերում է ինձ, ապա սահմանափակվեցի շատ թեթև, հպանցիկ մեկ հայացքով, սակայն մոտվի նրան ձոնեցի հետևյալ խոսքերը. «Կեղծիր, մոլորեցրու բոլորին, ամայության մեջ արա զազրելի, բայց և հետաքրքիր բաներ, որոնք հատուկ են կեղծ կայսրուհիներին: Վստահեցնում եմ քեզ, որ զուր ես ջանում, քանի որ գիտեմ, որ իրականում դու էլ նույնպիսի տխմար, սնապարծ և ձանձրալի կին ես, ինչպես մյուս պրոզայիկ կանայք: Ըստ իս` դու կարող ես շարունակ կեղծել…»: Չափազանց ինքնագոհ` անդրադարձա թղթերիս: Քիչ հետո սրճարան մտավ տղամարդը, որի հետ տիկինը ժամադրված էր. սովորական անձնավորություն, որ այնքան ծեր չէր, որպեսզի հիշեցներ նախամարդուն, ոչ էլ տարիքով այնքան փոքր, որ եռանիվ հեծանիվ նվիրեին. բավական էլեգանտ էր, իսկ բեխերը սափրում էր ժամանակ առ ժամանակ, որպեսզի համոզեր մարդկաց, որ իրենն էին:

Երկուսի երկխոսությունը

Տղամարդը նստեց տիկնոջ կողքին. քնքուշ ժպիտներ, տևական ձեռքսեղմում: Եվ ահա շատ ցածր ձայնով սկսեցին խոսել, սակայն ոչ այնքան ցածր, որ ես չլսեի` այդկերպ խանգարելով ինձ աշխատել և ստիպելով` ականջ դնել իրենց երկխոսությանը: Ահա թե ինչ էին ասում.

Տղամարդ - Ի˚նչ էիր անում երեկ գիշեր:

Տիկին –Վաղ եմ մտել անկողին:

Տղամարդ - Ի՞մ մասին էիր մտածում:

Տիկին – Այո, մինչև քնելս:

Տղամարդ – Իմ սեր:

Տիկին - Ի՞սկ դու: Դու ի՞նչ էիր անում երեկ գիշեր:

Տղամարդ – Անկողին մտա` ուտելուց անմիջապես հետո:

Տիկին –Ստախո′ս:

Տղամարդ – Երդվում եմ:

Տիկին - Ի՞մ մասին էիր մտածում:

Տղամարդ – Քնեցի` նկարդ բարձիս տակ:

Տիկին – Փոքրի′կս:            

Այդ պահին առաջին անգամ հորանջեցի:

Տղամարդ – Գիտեմ,  որ անցած գիշեր գնացել էիր կինոթատրոն:

Տիկին – Այո` եղբորս հետ:

Տղամարդ - Իսկապե՞ս:

Տիկին – Որքան խանդոտն ես: Ուրիշ ու՞մ հետ պետք է գնայի:

Տղամարդ – Ինքդ գիտես, որ միայն քեզ հետ կարող եմ երջանիկ լինել:

Տիկին – Փոքրի′կս:

Հորանջեցի արդեն երկրորդ անգամ և առաջին անգամ զսպեցի սրտխառնուքս:

Տղամարդ – Որքա՜ն գեղեցիկ ես այսօր:

Տիկին – Առավել գեղեցիկ, քան երե՞կ:

Տղամարդ – Անսահման գեղեցիկ:

Տիկին – Հավանու՞մ ես գլխարկս:

Տղամարդ – Հիասքանչ գլխարկ է:

Տիկին – Ի՞սկ զգեստս:

Տղամարդ – Հրաշալի զգեստ է, բացի այդ` կարծում եմ…

Տղամարդը, ասպետին հատուկ մի քանի խոսք շշնջաց տիկնոջ ականջին:

Տիկինը` շիկնելով և անվստահ, ասաց.

Տիկին – Լռիր, տխմար, եթե որևէ մեկը լսի…

Ես, նյարդայնացած, շուռումուռ եկա նստած տեղս:

Տիկին – Ի՞սկ կոշիկներս: Հավանեցի՞ր:

Տղամարդ – Աստվածային կոշիկներ են:

Տիկին – Ի՞սկ վերարկուս:

Տղամարդ – Հիասքանչ է:

Տիկին – Ի՞սկ այս զարդասեղը:

Տղամարդ – Շատ նուրբ է:

Տիկին – Ի՞սկ գուլպաները:

Տղամարդ – Գրավիչ են:

Ես խորը հառաչեցի և սկսեցի ջանքեր գործադրել նման հիմարություններ չլսելու համար, սակայն նոր անհեթեթություններ սկսեցին ձանձրացնել ինձ:

Տղամարդ – Դեռ սիրու՞մ ես ինձ, գոնե մի քիչ:

Տիկին – Ես պաշտում եմ քեզ:

Տղամարդ – Բայց ոչ այնքան, որքան ես:

Տիկին – Ավելի:

Տղամարդ – Առավե՞լ: Անհնար է:

Տիկին – Շողոքորթ:

Սարսափելի նյարդայնացած` սկսեցի քթիս տակ ինչ-որ բան երգել:

Տղամարդ – Քանիսի՞ն ես նույն խոսքերն ասել:

Տիկին – Միայն քեզ:

Տղամարդ – Չեմ սիրում, երբ ստում ես:

Հարմար տեղավորվելով բազկաթոռին` տղամարդն ասաց.

Տղամարդ – Ասա ինձ, հոգիս, դու միշտ կսիրե՞ս ինձ այնպես, ինչպես հիմա:

Տիկին – Միշտ:

Տղամարդ – Հավե՞րժ:

Տիկին – Հավերժ:

Արդեն երկրորդ անգամ փսխեցի:

Տղամարդ – Սեր իմ, եթե մի օր ես մեռնեի, դու կսիրեի՞ր մեկ ուրիշին:

Տիկին – Երբեք:

Տղամարդ – Երբե՞ք: Ճի՞շտ:

Տիկին – Երբեք: Տղամարդ – Ի՞նչ կանեիր:

Տիկին – Ամեն օր կգայի քո շիրիմին, ծաղիկներ կբերեի, կարտասվեի:

Տիկնոջ ձեռքերը համբուրելով` տղամարդն ասաց.

Տղամարդ – Իմ գանձ, իմ փառք, իմ թագուհի: Հենց այդ պահին վեր կացա տեղիցս, կանչեցի մատուցողին, որ քսանանց երիտասարդ էր: Եկավ, մի ձեռքս դրեցի ուսին, մյուսով մատնացույց արեցի այդ զույգին և ասացի.

- Սիրելի մատուցող,  և ընկեր, ահա սա է սերը… Ուշադիր նայիր, այս պահը դրոշմիր հիշողությանդ մեջ, որպեսզի երբեք չմոռանաս… Դարեր շարունակ պոետները երգել են  հենց այս անհեթեթ բեմադրության մասին:

Տղամարդը և տիկինը գլուխները բարձրացրին և զարմանքով նայեցին ինձ: Նույն ոգով շարունակեցի.

- Սիրելի մատուցող, այն, ինչ տեսնում ես աչքիդ առաջ, սեր է, իսկ շատ մարդկանց կարծիքով` գոյության միակ շարժառիթը: Ուշադիր նայիր և խորապես վերլուծիր այն: Սիրել, նշանակում է` ստեր և հիմարություններ ասել` սեղանի տակ սեղմելով միմյանց ձեռքերը: Սիրել, նշանակում է` հարցնել, թե նա ժամը քանիսին է պառկել քնելու: Սիրել, նշանակում է` երդվել, որ բացի սիրած մարդուց, ուրիշ ոչ ոք գոյություն չունի: Սիրել, նշանակում է` միմյանց խանդոտ անվանել: Սիրել, նշանակում է` գովաբանել ընտրյալիդ զգեստներն ու գլխարկները… Սիրել, նշանակում է` վիճել մի անտանելի երկխոսության ընթացքում, թե երկուսիցդ ով է ավելի շատ սիրում: Սիրել, նշանակում է` ամեն օր այցելել սիրածի շիրիմին: Սիրել, նշանակում է` հավատալ այս ամենին:

Հույն հերոսներին հատուկ ժեստով` վեր բարձրացրի ձեռքերս դեպի առաստաղը և բղավեցի.

- Եվ գտնվելով կախվածության մեջ նման հիմարությունից, մարդկությունն ապրում է այդ այն պահից ի վեր, երբ երկրագունդը սկսեց պտտվել տարածության մեջ: Մի՞թե բռնություն գործելու համար է այն, հավանաբար, այո, դե′, նայիր:

Եվ վեր բարձրացնելով աթոռը` նետեցի տիկնոջ գլխին, հետո նաև տղամարդու գանգին: Եվ միայն այն ժամանակ, երբ տեսա նրանց` ուշաթափված և բազմոցի ետևում ընկած, ինքնագոհ դուրս եկա սրճարանից` փիլիսոփային հատուկ ջախջախողի հպարտությամբ:

(c) Թարգմանիչ Ռուզաննա Պետրոսյան