Դեկտեմբերի 3-ին հերթական իրարանցումն էր Գրքամոլ Ակումբում: Քաղաքի գրքամոլները հավաքվել էին քննարկելու 20-րդ դարի ամենահուզիչ ու ամենաբազմաշերտ վեպերից մեկը՝ Էրիխ Մարիա Ռեմարկի «Հաղթական Կամարը»: Քննարկումն անցավ բավականին հետաքրքիր, մասնակիցներից յուրաքանչյուրը ներկայացրեց գրքից ստացած իր ապրումները, տպավորությունները և ինչպես պարզվեց, մեծ մասը այն հավանել էր: Բոլորին միանշանակ դուր էր եկել գլխավոր հերոսի՝ Ռավիկի կերպարը՝ «իսկական տղամարդ, իսկական ընկեր, իսկական բժիշկ, իսկական ՄԱՐԴ» բնութագրումներով: Քննարկմանը ներկա էր նաև Հաղթական Կամարի ամենամեծ սիրահարներից մեկը՝ ժամանակակից գրող և մեր լավ ընկեր Հովիկ Չարխչյանը: «Այս գիրքը չհիմնավորված ռոմանտիզմով չեմ սիրում: Առաջին անգամ ընթերցելուց տարիներ հետո վերընթերցեցի գիրքը՝ համոզվելու համար, որ երիտասարդի շատ հեշտ տպավորվող վիճակս չէր գիրքը հավանելուս պատճառը, ու համոզվեցի: Հաղթական Կամարն իրականանում մեծ գեղարվեստական արժեք է իրենից ներկայացնում: Շատերը ասում են, որ այս վեպը սիրո մասին է, սակայն իրականում կարող եմ պնդել, որ վեպում կա ամեն ինչ՝ սիրուց բացի»,- նշեց նա:
Քննարկման վերջում մասնակիցները բաժանվեցին երկու թիմի՝ քննարկելու առաջդրված երկու հարց՝ առաջին, ո՞րն էր ի վերջո գրքի ամենակարևոր ասելիքը, և երկրորդ, եթե դուք լինեիք գրքի հեղինակը, ի՞նչ վերնագիր կտայիք գրքին: Առաջին խումբը նշեց, որ վերհիշելով գրքից ստացած ողջ տպավորությունը այն կանվանեին՝ «Վաղը մութ է», իսկ երկրորդ խումբը, որպես գրքի վերնագիր ընտրեց «Պարտության կամար»:
Գրքամոլ Ակումբի հաջորդ բաց քննարկումը տեղի կունենա դեկտեմբերի 10-ին ժամը 18:00 Ավ. Իսահակյանի անվ. գրադարանում: Հավաքվելու ենք քննարկելու Էթել Լիլիան Վոյնիչ «Բոռ» վեպը: Սիրով սպասում ենք:
Դիտեք ավելին Գրքամոլ Ակումբ բաժնում
մեկնաբանություններ