Երնեկ քեզ գրկեի

Ախ եթե նորից ես քեզ գրկեի,
Ու զգաի շունչդ շնչիս միացած,
Եվ սիրտդ զգայի իմ սրտի դիմաց,
Ու կարոտագին քեզ համբուրեի,
Զգաի քո ջերմ ներկայությունը,
Բույրը այնքնան թանկ օծանելիքի...
Հենց այդժամ գուցե ես հասկանայի,
Որ քեզնից բացի ոչինչ չեմ ուզում,
Որ երազանքներ այլևս չունեմ,
Կհասկանաի որ ներկաս երբեմնի, որ ապագաս էր,
Անցյալ կդառնա քո գալով անդարձ,
Որ դու կդառնաս միակ ապագաս...
Ու մի պահ նորից ես կհիշեի
Մեր անցած ուղին երազներով լի,
Որը մեզ հասցրեց եզրն անդունդի,
Բայց այդ անդունդը էլ չէր լինի,
Եթե գեթ մի պահ ես քեզ գրկեի....
Ես քեզ ոչինչ չէի ասի, կթողնեի լռությունը խոսի,
Խոսքերը կլռեին, հայացքդ կխոսեր, 
Տեսիլք դառած հայացքդ ինձ կհետապնդեր... 
Եթե ես մի պահ քեզ նորից գրկեի,
Անդունդ չէր լինի այլևս մեր մեջ,
Ու մենք այլևս էլ չէինք վախենա,
Մենք կճախրեինք ձեռք-ձեռքի տված...
Բայց քեզ չեմ գրկել, ու չեմ էլ գրկի,
Անդունդը մեր մեջ չի անէանա,
Ու ես տանջվում եմ քեզ կարոտելով,
Կանչում եմ տխուր ու թաց այտերով,
Ետ արի ինձ մոտ,փոքրիկ քայլերով...

Հեղինակ` Հայ Գրքամոլներ
Խմբագրեց` Հասմիկ Մելիքսեթյանը