Գի դը Մոպասան «Սիրելի բարեկամ»

► Սիրած էակի մոտ հրաշալի ժամեր անցկացնելուց հետո մարդ ենթարկվում է մի անօրինակ տիրակալության, որը միաժամանակ և՜ մտերիմ է, և՜ անորոշ, և՜ հուզիչ, և՜ հիասքանչ, որովհետև խորհրդավոր է:

► Զգացմունքների միությունը կնքում է սրտերի միությունը:

► Չկա ավելի մեծ երջանկություն, որը կարելի լինի համեմատել երկու ձեռքերի առաջին սեղմումի հետ այն պահին, երբ մի ձեռքը հարցնում է՝  «Սիրու՞մ ես ինձ», իսկ մյուսը պատասխանում «Այո՛, սիրում եմ ձեզ»: ► Որքան դժվար է գտնել մի մարդ, որի մտքի սահմանները լինեն ընդարձակ, որը քեզ տա լայն շնչելու զգացողությունը, ինչպես կարելի է շնչել ծովափնյա վայրերում:

► Կյանքը մի լեռ է. քանի բարձրանաս, այնքան որոշակի կտեսնես  նրա գագաթը և երջանիկ կզգաս քեզ, սակայն երբ հասնես բարձունքին, այնտեղից հանկարծ կտեսնես վայրէջքը, որի ստորոտը մահն է: Բարձրանալը լինում է դանդաղ, իսկ իջնելը՝ շատ արագ:

► Ինչքա՜ն տխրություն կա խոր լռության մեջ այն սենյակի, ուր ապրում են մենակ:

► Աշխարհը ուժեղներինն է: Հարկավոր է լինել ուժեղ: Հարկավոր է լինել բոլորից բարձր:

► Սիրո մեջ հարկավոր է տակտ, հնարագիտություն, խոհեմություն և ծայրահեղ նրբազգացողություն:

► Մարդ խորամանկ է դառնում, երբ սկսում է սիրել:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: