► Կգա ժամանակը, երբ մենք բոլորս կմեռնենք: Բոլորս: Կգա ժամանակ, երբ չի մնա ոչ մի մարդ, ով կհիշի, թե ինչ-որ մեկը եղել է ու նույնիսկ ինչ-որ բան է արել: Չի մնա ոչինչ, որ կհիշեցնի Արիստոտելի կամ Կլեոպատրայի մասին, իմ մասին էլ չեմ խոսում: Այն ամենը, ինչ մենք արել ենք, կառուցել ենք, գրել ենք, մտածել ու բացահայտել ենք, կմոռացվեն: Այդ ամբողջն անհետ կկորչի: Այդ ժամանակը կարող է շուտ գալ, կամ գուցե դեռ միլիոնավոր տարիներ կան դրան, բայց եթե նույնիսկ մենք վերապրենք Արեգակի կոլապսը, մարդկությունը հավերժորեն գոյություն ունենալ չի կարող: Եղել է ժամանակը, երբ կենդանի օրգանիզմները գիտակցել են իրենց գոյությունը, կլինի նաև ժամանակը մեզնից հետո: Իսկ եթե քեզ անհանգստացնում է հավերժ մոռացումը, առաջարկում եմ անտեսել այդ վախը, ինչպես վարվում են բոլորը…
► Տեր Աստված, պարգևիր մեզ ուժ, որպեսզի կարողանանք անխռովությամբ ընդունել այն ամենը, ինչը փոխել չենք կարող, քաջություն, որպեսզի փոխենք ինչը կարող ենք, և իմաստություն, որ կարողանանք տարբերել այդ երկուսը:
► Մնայուն սեր ունենալու համար այն կորցնելու վտանգ է անհրաժեշտ:
► Ամենածանր օրերին Աստված մեր ճանապարհին միայն լավ մարդկանց է հանդիպեցնում:
► Եթե չլիներ ցավը, մենք չէինք իմանա,թե ինչ է իսկական ուրախությունը:
► Ցավը պահանջում է, որ իրեն զգան:
► Երբեմն մարդիկ առանց հասկանալու, առանց երկար մտածելու են խոստումներ տալիս:
► Դա է սերը: Սիրող մարդը պահում է տված խոստումը:
► Սիրում եմ քեզ ու գիտեմ, որ սերը պարզապես ճիչ է դատարկ տարածության մեջ, ու որ մոռացությունն անխուսափելի է, ու որ բոլորս դատապարտված ենք: Եվ կգա մի օր, երբ մեր ամբողջ աշխատանքը հողին կհավասարվի, գիտեմ, որ արևը կուլ կտա մեր միակ ու անկրկնելի Երկիր մոլորակը, բայց միևնույն է՝ ես սիրում եմ քեզ:
► Վիշտը չի փոխում, այլ բացահայտում է քեզ:
Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով:
Դիտեք ավելին Տեսադարան բաժնում
մեկնաբանություններ