Համո Մուրադյան «Քեզ»

► Որքան ատելի է քաղաքը
որը լցված է քո հիշողություններով:
Ամեն անկյունից
քո ցուրտն է փչում...

► Ինչ տգեղ են
բոլորը տալիս անունս
Երբ բոլորը
Դու չես...

► Ցավը կարոտից պատերը ճանկռտելը չէ, այլ՝ որ պատերը դեռ դիմադրում են:

► Երբ երկուսս
ծիծաղել ենք միասին,
մոտս չի ստացվում
​իրարից առանձին արտասվել:

► Սկսել եմ ատել ինքնաթիռները. դրանցով մարդիկ միշտ հեռանում են:

► Սարսափելին անցյալում երկուստեք ստեղծած երազանքների այդպես էլ ի կատար չածվելը չէ, այլ՝ որ դրանք շարունակելու են օդում լող տալ ու թափառել՝ փորձելով գտնել թափուր մնացած իրենց տեղը:

► Սրտիդ բեկորներից մեկը
նվիրել էիր ինձ:
Գիտե՞ս,
հարուստ եմ
մինչ օրս:

► Աղետալին տաք հիշողություններից տառապելը չէ, այլ որ էլ չեն կրկնվի:

► Սերը լրիվ կատարյալ է, երբ մի օր պետք է ավարտվի: Սխալվեցինք, ամբողջական սեր էինք փնտրում...

► Յուրաքանչյուր ոք ունի իր անձնական ողբերգությունը:
Իրար հանդիպող մարդկանցից երջանիկ են նրանք, ում անձնական ողբերգությունները համընկնում են:

► Այն մարդիկ, ում հետո անվերադարձ կարոտելու ենք, իրենց միշտ հանդիպում ենք աշնանը...

► Երկու հրեշտակներս սպանեցին երկու սատանաներիս, երրորդին՝ ներեցին. երրորդ սատանաս հիշաչար էր, չներեց բարությունը: Սպանեց երկու հրեշտակներիս, հետո էլ՝ ինձ: Հաղթեց: (երազ)

Հեղինակ՝ © Համլետ Մուրադյան
Հեղինակի մյուս ստեղծագործություններն այստեղ: