Իվան Տուրգենև «Ռուդին»

► Իր ստորադրյալների շրջանում արտասովոր կերպով ցրված մարդը երբեք ցրված չի լինում բարձր դիրք ունեցող անձերի հետ:

► Կան երեք կարգի եսամոլներ. սսամոլներ, որոնք իրենք ապրում են և ուրիշներին էլ թողնում են ապրել, եսամոլներ, որոնք իրենք ապրում են, իսկ ուրիշներին չեն թողնում ապրել. վերջապես

► Եթե մի մարդ չունի կայուն սկզբունք, որին հավատում է, նա չունի հող, որի վրա ամուր կանգնած է:

► Ինքնասիրությունը ինքնասպանություն է: Ինքնասեր մարդը չորանում է, ինչպես միայնակ բուսած, անպտուղ ծառը, բայց ինքնասիրությունը, ինչպես գործունյա ձգտում դեպի կատարելություն, աղբյուր է ամեն վեհության…Այո՛, մարդը պետք է կոտրի իր անհատականության համառ եսասիրությունը, որպեսզի իրավունք տա նրան արտահայտելու:

► Դուք երջանիկ եք... այդ վսեմ խոսք է: Ասենք՝ այդ հասկանալի է. դուք ջահել եք:

► Մենք միշտ սիրում ենք նրանց, որոնք իրենք սիրելու քիչ են ընդունակ:

► Բոլոր մայրերն էլ սիրում են իրենց երեխաներին, մանավանդ բացականերին:

► Տեսնու՞մ եք այդ խնձորենին, նա կոտրվել է սեփական պտուղների ծանրությունից ու շատությունից: Հանճարի հավատարիմ խորհրդանիշը:

► Սե՜րը, նրանում ամեն ինչ գաղտնիք է. ինչպե՜ս է նա առաջանում, ինչպե՜ս զարգանում, ինչպե՜ս չքանում: Մերթ երևում է հանկարծ, անկասկածելի, ուրախ, ինչպես օրը, մերթ երկար մարմրում է, ինչպես մոխրի տակի կրակը, և հոգու մեջ բոցավառվում է, երբ ամեն ինչ ավերված է, մերթ սողում է սրտում, ինրպես օձ, մերթ հանկարծ այնտեղից դուրս է նետվում գնում:

►  - Դուք նկատե՞լ եք, որ կաղնու վրա հին տերևները միայն այն ժամանակ են թափվում, երբ նորերն սկսում են ծլել: - Այո: նկատել եմ: - Ճիշտ նունն էլ պատահում է հին սիրո հետ ուժեղ սրտում. նա արդեն մեռել է, բայց դեռ դիմանում է: Միայն նոր սերը կարող է նրան դուրս մղել:

► Այն կինը, որը սիրում է, իրավունք ունի պահանջելու ամբողջ մարդուն:

► Կինը ոչ միայն ընդունակ է ինքնազոհությունը հասկանալու, այլև նա ինքն էլ կարողանում է զոհաբերել իրեն:

► Նոր գործած հիմարության գիտակցումից ավելի ծանր բան չկա:

► Առաջին տառապանքները, ինչպես առաջին սերը, չեն կրկնվում:

► Ուշացած բախտավորությունը դառն ու վիրավորական բան է:

► Ռուսաստանն առանց մեզնից յուրաքանչյուրի կարող է կառավարվել, բայց մեզնից ոչ ոք առանց նրա չի կարող կառավարվել:

► Արցունքները միշտ չեն բարերար լինում: Նրանք մխիթարական են և բուժիչ, երբ երկար ժամանակ եռացող կրծքի տակից դուրս են հոսում վերջապես, սկզբում ուժեղ, հետո հետզհետե ավելի թեթև, ավելի քաղցր: Բայց կան սառն արցունքներ, ժլատ կերպով հոսող արցունքներ: Նրանց կաթիլ-կաթիլ դուրս է մղում սրտից ծանր ու անշարժ բեռան պես նրա վրա ընկած վիշտը: Նրանք անմխիթարական են և ոչ մի թեթևություն չեն բերում:

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ՝ դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: