Բեռնել գիրքը

► Ի՞նչ բան է հոբիտը։ Երևակայեցե՛ք, արժե հոբիտների մասին ավելի մանրամասն պատմել, քան որ մեր ժամանակներում նրանք հազվագյուտ են դարձել և իրենց հեռու են պահում Բարձր ժողովրդից․ նրանք այդպես են անվանում մարդկանց։ Իրենք ցածրահասակ ժողովուրդ են, մոտավորապես մեր կես բոյին, և մոտավոր թզուկներից կարճլիկ։ Հոբիտները մորուք չունեն։ Նրանց մեջ կախարդական, ընդհանուր առմամբ, նույնպես ոչինչ չկա, եթե կախարդական չհամարենք արագ և անշշուկ անհետանալու կարողությունը այն դեպքերում, երբ ամեն տեսակ անուղեղ անճոռնի լողլողներ, ասենք մեզ և ձեզ նմանները, աղմուկ ու շփթփոց են դնում, ասես փղեր լինեն։ Հոբիտները ցմփոր են, վառ գույներ են հագնում՝ առավելապես կանաչ ու դեղին, ոտնաման չեն հագնում, որովհետև նրանց ներբանների կաշին բնականից հաստ է, իսկ ոտքերը, ինչպես և գլուխները, ծածկված են տաք, գորշ մորթով։ Միայն թե գլխի մորթին գանգուր է։ Հոբիտներն ունեն երկար, ճկուն ու թուխ մատներ, բարի դեմք, ծիծաղում են թավ, խուլ ծիծաղով (հատկապես ճաշից հետո, իսկ նրանք, որպես կանոն, ճաշում են օրը երկու անգամ, եթե հաջողվում է)։

► Հոբիտները կարող են բացարձակ անձայն քայլել անտառում։  Նրանք իրենց այդ ունակությամբ շատ են հպարտանում, և Բիլբոն մեկ անգամ չէ, որ արհամարհանքով փնչացնում էր՝ լսելով այն «շրխկթրխկոցը», որ, իր կարծիքով, թզուկները գցել էին անտառով անցնելիս։

► Եթե ձեզ երբևէ վիճակվել է տեսնել վիշապ, որի պոչը ճզմել են դռան արանքում, ապա կհասկանաք, որ դա զուտ բանաստեղծական չափազանցություն է ցանկացած հոբիտի, նունիսկ Ծեր Տուկի ապուպապի՝ Եզան Մռունչ անունով եղբոր նկատմամբ կիրառված, որն այնպիսի տիտանական հասակ ուներ հոբիտի համար, որ կարող էր ձի հեծնել։ Այդ նա է հին ժամանակներում Կանաչ դաշտի ճակատամարտում Մաունտ-Գրեմից փոթորկի նման արշավել գոբիլների բանակի վրա և իր կոպալով թռցրել նրանց թագավոր Գոլֆիմբուլի գլուխը։ Գլուխը հարյուր մետր թռել է և օդում ընկել ուղիղ ճագարի բույնը․ այսպիսով՝ շահել են ճակատամարտը, և միաժամանակ հնարվել է գոլֆ խաղը։

► Գուցե ձեզ հայտնի է, որ տրոլները պարտավոր են ժամանակին թաքնվել գետնի տակ, որպեսզի լույսը նրանց վրա չծագի, հակառակ դեպքում նրանք կդառնան ժայռեր, լեռնային ապարներ, որից սերում են, և հավիտյան կանշարժանան։  Հենց դա էլ պատահեց Բերտին, Թոմին և Վիլյամին։

► -Այդ ու՞ր էիք կորել, եթե գաղտնիք չէ,- ճանապարհին հարցրեց Տորինը Հենդալֆին։ -Հետազոտում էի, թե առջևում ինչ կա,- պատասխանեց նա։ -Իսկ ձեզ ի՞նչ ստիպեց այդպես ժամանակին վերադառնալ։ -Ետ նայելու սովորությունը։

► Բիլբոն հասկացավ, որ անհապաղ հարկավոր է գործի անցնել։  Կա՛մ հարկավոր է կամացուկ ետ դառնալ և նախազգուշացնել յուրայիններին, որ մի քանի քայլի վրա երեք հաղթանդամ տրոլ են նստած՝ ամենասոսկալի տրամադրությամբ, և ակնհայտ է, որ չեն հրաժարվի խորոված թզուկ, կամ բերանի համը փոխելու համար, թեկուզ խորոված պոնի անուշ անել։ Կա՛մ էլ ինքը պետք է գողություն անելու փայլուն օրինակ ցույց տա։ Իսկական, առասպելական առաջին կարգի գողը նման պարագայում կդատարկեր տրոլների գրպանները, հենց շամփուրների վրայից կհաներ ոչխարը, կփախցներ գարեջուրը և կչքվեր։ Իսկ տրոլները իսկի նրան չէին էլ նկատի։ Գողերն ավելի գործնական են, մասնագիտական փառասիությունից զուրկ, դեռ նախապես կխոցեին տրոլներին դաշույնով։

► Տարօրինակ բան է․ լավի մասին, լավ անցկացրած օրերի մասին արագ են պատմում, և դրանց մասին լսելն այնքան էլ հետաքրքիր չէ։ Իսկ ահա այն մասին, ինչը տհաճ է, ինչը սարսափ կամ զզվանք է առաջացնում, երկար ու գրավիչ պատմություններ են պատմում։

► Բանն այն է, որ այդ մատանին հասարակ մատանի չէր, այլ կախարդական․ նա ով դնում էր մատանին, անտեսանելի էր դառնում, և միայն արևի պայծառ լուսի տակ կարելի էր ստվեր տեսնել, այն էլ շատ թույլ, անիրական։ Այդպես նա միշտ հավատացրել էր ինքն իրեն, թե իր ծննդյան օրվա նվերն է, բայց ո՞վ գիտե՝ Գոլլումն ինչ ճանապարհով էր ձեռք բերել դա այն վաղեմի ժամանակներում, երբ այդպիսի մատանիներ աշխարհում շատ կային։ Հավանաբար Վարպետն ինքը՝ մատանիների տիրակալն էլ դա չգիտեր։ Սկզբում Գոլլումը մատանին կրում էր մատին, հետո ձաձնձրացավ և սկսեց տոպրակի մեջ դրած կախել վզից, մինչև մատանին տրորեց մաշկը և վերք բացեց։ Այժմ Գոլլումը մատանին սովորաբար պահում էր իր կղզյակում՝ քարերի տակ, և շարունակ ստուգում էր՝ տեղու՞մ է արդյոք։

► «Երբ փնտրում ես, ապա անպայման գտնում ես»,- այդպես ասաց կրտսեր թզուկներին Տորինը։ Խոսք չկա, եթե փնտրում ես, ապա միշտ մի բան կգտնես, բայց բոլորովին պարտադիր չէ, որ գտնես այն, ինչ փնտրում ես։

Հ.Գ. Եթե դուք ունեք մեջբերումներ` դուրս բերված այս գրքից, ապա կարող եք ուղարկել մեզ հետադարձ կապով: